Zonder publiek - Marjolein Beumer

Actrice Catherina Pecheur heeft altijd in het middelpunt van de belangstelling gestaan. Haar geheugen laat haar echter in de steek, wat voor een actrice natuurlijk een groot probleem is. Catherina wordt steeds afhankelijker van haar dochter Laura. Laura heeft op haar beurt genoeg te stellen met haar eigen dochter dus een moeder, die nooit echt een moeder voor haar was, kan ze er niet echt bij hebben. Zonder publiek is de ontroerende debuutroman van Marjolein Beumer over ouder worden en de band tussen moeders en dochters.

Zonder publiek in het kort

Catherine Pecheur is actrice. Ondanks haar hoge leeftijd is ze nog steeds actief. Dat weerhoudt haar geheugen er echter niet van om hard achteruit te gaan. Het leven wordt steeds lastiger omdat ze van alles vergeet, maar ze weet het nog vrij lang redelijk te verbergen.

Toch wordt Catherina steeds afhankelijker van haar dochter Laura. Laura heeft echter problemen met haar dochter Puck. Zij vermijdt elk contact met haar moeder. Laura begrijpt er niets van. Zij heeft toch zo haar best gedaan om alles wat haar eigen moeder fout deed, beter te doen? Wat heeft ze dan verkeerd gedaan?

Catherina was als moeder erg afwezig. Toen Laura jong was, deden ze nog veel samen. Laura’s vader was er niet meer dus ze deden alles met zijn tweeën. Toen Catherina echter een nieuwe man kreeg, moest Laura bij haar grootouders gaan wonen en zag ze haar moeder niet veel meer. Nu Laura gedwongen wordt meer tijd met haar moeder door te brengen, is ze daar dan ook niet blij mee.

Het gedwongen contact zorgt er echter wel voor dat ze weer meer met elkaar praten er dingen uit het verleden duidelijker worden en hun band verandert.

Mijn mening

Dit boek doet me een beetje denken aan een boek dat ik nog niet zo lang geleden las: Naar de overkant van Santa Montefiore. In dat boek staat de achteruitgang van het geheugen van de hoofdpersoon centraal. Zonder publiek gaat meer over de relatie tussen moeder, dochter en kleinkind en daarbij staat het geheugenverlies meer op de achtergrond. In beide boeken brengt de ziekte echter mensen dichter bij elkaar.

Catherina en Laura hebben een duidelijk verschillende persoonlijkheid. Laura is bijna het tegenovergestelde van haar moeder. Catherina is overdreven gericht op aandacht en vindt zichzelf geweldig. Laura daarentegen vindt zichzelf niet veel waard en denkt dat ze niets kan. Puck zit daar een beetje tussenin. Af en toe komt het op mij over als iets te veel van het goede, iets te veel uitvergroot.

De afhankelijkheid van kinderen van hun ouders wordt mooi weergegeven. Ook hoe dit in de loop van de tijd kan veranderen, wordt goed uitgewerkt. Dit geldt overigens vooral voor de relatie tussen Catherina en Laura, die het belangrijkste deel van het verhaal vormt. Ik begon tijdens het lezen steeds beter te begrijpen waar Laura’s minderwaardige gevoelens vandaan komen. Waarom Puck is geworden zoals ze is, komt wat minder uit de verf, vind ik.

Het verhaal is prettig geschreven, het leest lekker. Het wordt om en om door Catherina en Laura verteld, wat voor de nodige afwisseling zorgt. Soms is het wat onduidelijk hoe het tijdsverloop is, maar dat levert geen problemen op. Op een bepaalde manier maakte het verhaal indruk, dus ik geef het vier sterren.