Zestig dagen - Gillian King

Emma is halverwege haar zwangerschap als haar vriend Gijs door zinloos geweld om het leven komt. Ze probeert deze klap zo goed en zo kwaad als het gaat te boven te komen. Vooral hun kind houdt Emma op de been. Als ze van haar woonplaats in Limburg terugverhuist naar Den Haag, waar haar familie en vrienden wonen, raakt Emma’s leven in een stroomversnelling. Er begint iets op te bloeien tussen Emma en Gijs’ beste vriend Jesper. Er is echter één probleempje: hij is al bezet. Jespers vriendin Eef geeft hem zestig dagen om voor hun relatie te vechten.

Zestig dagen in het kort

Het leven lacht Emma toe. Ze is zwanger van haar grote liefde Gijs en ze zullen ook nog gaan trouwen. Dan komt hij op een dag niet thuis. In plaats daarvan staan er twee agenten op de stoep met slecht nieuws: Gijs is betrokken geraakt bij een vechtpartij en ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis. Nog dezelfde nacht overlijdt hij.

Emma weet met moeite haar leven op te pakken. Ze woont ver van haar vrienden en familie en ze sluit iedereen een beetje buiten. Samen met haar dochter overleeft ze meer dan dat ze leeft. Dan besluit ze terug te gaan naar Den Haag. Ze wordt al snel weer meegezogen in het stadse leven met haar vrienden. Haar nieuwe buurman, toevallig een oude vlam, steelt Emma’s hart. Aanvankelijk valt Emma voor hem, maar al snel komt ze erachter dat hij het toch niet is.

Emma wil niet langer met haar dochter samen alleen zijn. Ook haar dochter, Benthe, zou maar wat graag een vader hebben. Emma ziet in Jesper, de beste vriend van Gijs, de ideale man. Helaas gaat hij al met jaren met Eef en dat wil Emma niet stukmaken. Toch gebeuren er dingen die zij en Jesper niet hadden gepland.

Eef is natuurlijk niet blij met deze ontwikkelingen. Ze geeft Jesper zestig dagen om te beslissen met wie hij verder wil. In die tijd mag hij geen contact met Emma hebben. Die zestig dagen verlopen uiteindelijk anders dan Jesper en Emma verwacht hadden.

Mijn mening over Zestig dagen

Om mijn mening over Zestig dagen te begrijpen, moet je even lezen wat je bij bijvoorbeeld bol.com leest over dit boek:

“Emma verhuist vier jaar na de dood van haar verloofde Gijs terug naar Den Haag, de stad waar ze vandaan komt. Ze wordt meteen weer meegezogen in het bruisende stadsleven en in de liefde! Gijs vroegere beste vriend Jesper woont ook in Den Haag. Hij heeft zijn leven op de rit, met een leuke baan en een goede relatie. Maar als hij Emma na al die jaren terugziet, raakt zijn zekerheid aan het wankelen. Eef, Jespers vriendin, moet met lede ogen aanzien hoe Jesper en Emma steeds closer worden.In een laatste wanhoopspoging eist ze dat de twee zestig dagen geen contact met elkaar hebben zodat zij Jesper ervan kan overtuigen dat hij bij háár hoort, niet bij Emma. Kan er ook maar iemand ongeschonden uit deze strijd komen?”

Als de titel van het boek vervolgens “Zestig dagen” is, dan verwacht je dat die zestig dagen centraal staan. Niets is minder waar. Die zestig dagen komen pas ergens aan het einde van het boek tevoorschijn. Op deze manier is het een boek geworden met een heel erg lange aanloop, waarbij je steeds denkt: wanneer komt het nu? En dat is jammer.

Het is namelijk wel een mooi verhaal. Het is erg triest in het begin natuurlijk. Maar langzaam leef je samen met Emma weer op, als ze meer plezier in het leven begint te krijgen. Na dat verdrietige begin wordt het een echte chicklit met een jonge, vrouwelijke hoofdpersoon die valt voor een ogenschijnlijk onbereikbare man en die twee goede vriendinnen heeft waar ze altijd op terug kan vallen. En tussen neus en lippen door verbetert ze ook nog eens haar relatie met haar vader. En een mooier einde dan dit boek heeft, kun je je haast niet voorstellen.

Dat einde valt ook nog wel iets over te zeggen. Aan het einde van het boek gebeurt pas wat je al de hele tijd verwacht. Daardoor komt het een beetje overhaast over allemaal. Maar Gillian King heeft wel een aardig einde voor dit boek bedacht. Daarvoor mijn complimenten. En de manier waarop ze het boek afsluit, vind ik ook origineel. Met heel weinig woorden weet ze op een leuke manier te brengen hoe het de hoofdpersonen verder vergaat. Hoe Gillian King dat precies doet, zeg ik niet. Om daar achter te komen, moet je het boek zelf maar lezen!