Will Grayson, Will Grayson - John Green en David Levithan

Twee schrijvers, twee Will Graysons, één boek. Op een dag ontmoet Will Grayson door stom toeval zijn naamgenoot. Ze zijn twee heel verschillende persoonlijkheden, maar eigenlijk zijn ze allebei op zoek naar hetzelfde: vriendschap en liefde. Hun ontmoeting heeft grote invloed op hoe hun leven, en dat van hun directe omgeving, verder verloopt. Will Grayson, Will Grayson is een verhaal over gevoelens voor anderen en hoe anderen je helpen groeien.

Will Grayson, Will Grayson in het kort

Will Grayson I heeft één goede vriend: Tiny Cooper. In tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, is deze Tiny een gigantische kerel, die niet alleen door zijn verschijning de aandacht trekt, maar ook nog eens opvallend gay is. Will I daarentegen valt nauwelijks op. Hij heeft er een gewoonte van gemaakt zichzelf tegen pijn te beschermen door nergens om te geven en zijn mond te houden. Tiny is precies het tegenovergestelde. Hij heeft zelfs een musical gemaakt over zichzelf, om meer begrip voor homo’s te kweken.

Will Grayson II is depressief. Hij heeft op school één goede vriendin, Maura. Eigenlijk zit hij liever alleen achter zijn computer, waar hij online Isaac heeft ontmoet. Hoewel hij hem niet persoonlijk kent, is Isaac Wills grote liefde. Op een dag stelt Isaac voor dat ze elkaar gaan ontmoeten.

Op de dag dat die ontmoeting zal plaatsvinden, gaat Will Grayson I met Tiny en zijn vrienden naar een concert. Hij kan echter niet naar binnen, omdat hij te jong is. Terwijl hij wacht, ontmoet hij Will Grayson II. Deze ontmoeting zal ervoor zorgen dat beide levens veranderen, waarbij het tot een climax komt tijdens de uitvoering van Tiny’s musical.

Mijn mening over Will Grayson, Will Grayson

Will Grayson, Will Grayson gaat niet alleen over twee personen met dezelfde naam, maar de hoofdstukken over de verschillende Wills zijn ook door twee verschillende schrijvers geschreven. Je ziet dan ook duidelijk welke Will actief is: Will Grayson I is helemaal in de stijl van John Green: hij gebruikt veel hoofdletters en punten midden in de zin om zaken te benadrukken. Will Grayson II is juist veel nederiger, hij schrijft volledig in kleine letters.

Hoewel het boek door twee verschillende schrijvers geschreven is en het duidelijk herkenbaar is wie wat heeft geschreven, is het verschil in stijl niet zodanig dat het opvalt dat het twee schrijvers zijn. Het boek is echt een geheel. Achterin lees ik zelfs dat ze de eerste hoofdstukken hebben geschreven zonder elkaars werk te hebben gelezen. Toch knap dat ze de twee verhaallijnen zo mooi in elkaar hebben weten te schrijven!

David Levithan zegt achterin het boek dat het gaat over ‘how another person can unlock – often inadvertently – the potential of your personality’. Voor mij ging het boek over vriendschap, liefde en vooral de gevoelens die erbij horen. En dat je moet leren om te gaan met die gevoelens. En inderdaad, dat anderen erbij kunnen helpen bepaalde ideeën los te laten, zodat je je kan overgeven aan een ander.

Dat vind ik het mooie aan de boeken van John Green (die van David Levithan ken ik verder niet, maar na het lezen van Will Grayson, Will Grayson moet ik toch maar eens op zoek naar wat boeken van hem): je kunt er altijd wel iets uit leren, zonder dat het boek belerend is. De hoofdpersonen maken een ontwikkeling door en dat wordt op een grappige maar toch serieuze manier gebracht.

Will Grayson, Will Grayson heeft me ontroerd en laten lachen. Hoewel ik de leeftijd van de young adult al lang ben gepasseerd, heb ik van dit boek genoten. Het is deze vier sterren meer dan waard! Ik begrijp dan ook niet waarom de boeken van John Green nog steeds niet als ebook in het Nederlands zijn verschenen. Gelukkig zijn ze in het Engels ook goed te volgen.