Wie zonder zonde is - Bo Svernström

Robert heeft op elfjarige leeftijd een speelkameraadje doodgeslagen. Dat achtervolgt hem nog steeds. Een journaliste wil een boek schrijven over wat er nu 28 jaar geleden gebeurd is. Zij denkt dat Robert de moord niet gepleegd heeft. Toch heeft hij bekend en houdt hij ook nu vol dat hij het was. Ondertussen wordt opnieuw een elfjarige dood gevonden. Robert is vrijwel meteen een van de verdachten. Herhaalt de geschiedenis zich? Wie zonder zonde is van Bo Svernström is spannend en ook wel enigszins raadselachtig.

Wie zonder zonde is in het kort

Robert leidt een teruggetrokken leven. Hij heeft een eenvoudige baan en verder zit hij vooral alleen thuis. De reden daarvoor is te vinden in zijn jeugd. Toen hij elf was, heeft hij zijn vriendje Max gedood door hem met een stuk beton op zijn hoofd te slaan. Robert kan zich hier overigens niets van herinneren. Uit het onderzoek dat destijds is uitgevoerd, is hij als schuldige naar voren gekomen. Omdat hij zo jong was, hoefde hij niet de gevangenis in. Zijn leven was echter wel verwoest.

Inmiddels is het 28 jaar later. Een journaliste, Lexa Andersson, wil een boek schrijven over de zaak. Daarbij wil ze nauw samenwerken met Robert. Samen bezoeken ze mensen die in het verleden een rol hebben gespeeld bij de gebeurtenissen. Roberts geheugen laat hem nog steeds in de steek, maar hoe meer mensen ze spreken, hoe meer er terug begint te komen.

Ondertussen wordt er in Roberts oude wijk een meisje vermoord. De politie komt al snel bij Robert uit. Het is wel heel makkelijk om iemand die zoiets eerder heeft gedaan, nu weer te verdenken. Bovendien was hij in de buurt. Lexa gelooft echter niet dat Robert de moord van 28 jaar geleden heeft begaan. Een gevaarlijke zoektocht naar de waarheid begint.

Mijn mening

In dit verhaal spelen twee moorden die los van elkaar opgelost moeten worden maar ook lijken samen te hangen. Ik vind dat een interessante insteek. Doordat de twee dingen continu door elkaar spelen, wordt het verhaal nooit saai en zit er veel vaart in. Dit is het tweede boek van Bo Svernström met dezelfde rechercheur in de hoofdrol, maar het is prima los te lezen.

Robert doet het woord voor zichzelf. Daarnaast is er een rechercheur die namens de politie spreekt. Verder komen er nog verschillende andere personages aan het woord. Het is steeds duidelijk wie er aan het woord is. Dat is mede te danken aan het feit dat Robert in de eerste persoon spreekt terwijl de overige in de derde persoon spreken. De personages verraden echter nooit te veel. Zo blijft het spannend. Pas tegen het einde weet je hoe het echt zit. En dat is een verrassend slot, kan ik wel zeggen.

In de loop van het verhaal zie je Robert duidelijk veranderen. In het begin is hij een onopvallende man die in zijn eigen schuld gelooft. Later lijkt hij steeds meer zelfverzekerd te worden.

Dit boek kenmerkt zich door de grote hoeveelheid spanning. Humor of romantiek kom je zo goed als niet tegen. Toch houdt het verhaal je voldoende aan je stoel gekluisterd. Ik vond het dan ook zeker geen straf om dit boek te lezen. Ik geef het vier sterren.