“Een echte schrijver herken je aan de opening.” Aan het woord is Kathelijne Hasselaar, schrijfster. Ze schrijft haar boek terwijl wij als lezer over haar schouder meekijken. Onderwerp is haar eigen leven op dat moment: haar relatie met een getrouwde man, haar zeer korte zwangerschap gevolgd door een abortus en haar worsteling met het schrijven van haar derde boek. We moeten je iets vertellen van Marion Pauw is geschreven vanuit het oogpunt van een schrijfster, compleet met do’s en don’ts bij het schrijven.
We moeten je iets vertellen in het kort
Kathelijne Hasselaar is zwanger geraakt van haar getrouwde minnaar. Zonder er bij stil te staan wat ze zelf eigenlijk wil, ondergaat ze een abortus. Ondertussen is Michiel, de minnaar, allang weer met zijn gezin op vakantie. Kathelijne worstelt met haar gevoelens en met het boek dat ze aan het schrijven is. Het wil totaal niet vlotten.
Het eerste boek dat ze schreef, kwam recht uit haar hart. Het beschreef fictief haar moeilijke jeugd in een streng gelovige gemeenschap. Dat boek was niet erg goed gevallen bij haar familie en dorpsgenoten. Haar vader wil haar dan ook niet meer zien. Landelijk was het wel een succes. Het tweede boek werd minder verkocht, en met het derde wil het helemaal niet lukken. Tot ze op het idee wordt gebracht om weer te schrijven over wat haar het meest raakt.
Kathelijne gaat op onderzoek uit. Tijdens de nachten heeft ze namelijk, zonder dat ze zich er bewust van was, dingen opgeschreven op haar notitieblok. Verontrustende teksten, beginnend met ‘We moeten je iets vertellen’. Het heeft iets te maken met haar jeugd en wat er gebeurd is toen ze baby was. Ze moet nu wel terug naar haar geboortedorp en de mensen uit haar verleden. Beetje bij beetje ontdekt ze wat er toen gebeurd is, met een verrassend einde tot gevolg.
Mijn mening over We moeten je iets vertellen
De manier waarop We moeten je iets vertellen is geschreven, is bijzonder. In het begin kreeg ik zelfs de indruk dat het Marion Pauw zelf was, die aan het woord was. Pas toen de verteller een naam kreeg, bleek dat dat niet zo was.
Het verhaal wordt verteld door een schrijfster, die het niet kan laten om af en toe opmerkingen te maken over hoe ze de regels van het schrijven overtreedt. Bovendien staat het verhaal vol met opmerkingen voor de redacteur, die aangeven hoe eigenwijs de schrijfster soms kan zijn. Pauw laat Kathelijne behoorlijk direct zijn af en toe en dat maakt het verhaal lekker ruw.
Ik heb slechts één kanttekening bij dit boek: het heet een literaire thriller, maar ik vind er niets thriller-achtigs aan. Het is niet echt spannend. Maar het is wel een pakkend verhaal, dus zeker de moeite van het lezen waard!
Ik vond het een aparte ervaring om dit boek te lezen. Je wordt er een beetje opstandig van. De schrijfstijl is lekker grof, wat goed past bij de hoofdpersoon. Het is geen doorsnee boek: het leest alsof je echt meeleest terwijl het boek geschreven wordt. Het nodigt zeker uit tot doorlezen, ik had het in een dag uit. Vier sterren is het dus zeker wel waard.
Meer informatie over We moeten je iets vertellen
- Uitgeverij: Ambo|Anthos
- Verschijningsdatum: juli 2015
- Aantal pagina’s: 227 (paperback), 187 (ebook)
- Verkrijgbaar als: paperback, ebook
- ISBN (paperback): 9789026331527
- ISBN (ebook): 9789026331534
Voor meer informatie over de auteur, kijk je op de website van Marion Pauw!
Marion Pauw heeft met ‘Hemelen’ opnieuw een spannende thriller geschreven met herkenbare thema’s als jaloezie, overspel en verraad. Het boek bevat naast spanning, ook een goede dosis humor die aan een film van Woody Allen doet denken.