Nog lange niet - M.J. Arlidge

De telefoon gaat. Nadat het even stil is geweest, klinkt een stem: “Je hebt nog een uur te leven.” Wie gebeld wordt, is een uur later daadwerkelijk dood. Wie zit er achter deze telefoontjes en waarom worden de slachtoffers eerst gebeld? Helen Grace probeert erachter te komen, samen met haar team van rechercheurs. Nog lange niet is het negende deel in de serie over Helen Grace van M.J. Arlidge en blijft spannend tot het einde.

Nog lange niet in het kort

Justin is een jong en succesvol. Hij is wel gewend goed op zichzelf te passen. Als hij echter een telefoontje krijgt, kan hij zichzelf niet meer beschermen. De beller vertelde hem dat hij nog een uur te leven heeft. En dat blijkt waar.

Helen Grace en haar team gaan achter de dader aan. Het vermoeden is dat er een verband is met een zaak uit het verleden. Aan het einde van zijn tijd op de middelbare school is Justin namelijk samen met vier klasgenoten gevangen gehouden geweest op een afgelegen boerderij. Vier van de jongeren wisten te vluchten, de vijfde overleefde het niet. Ook de dader is later overleden, hoewel zijn lichaam nooit is gevonden.

Als na Justin nog een andere van de vier overlevenden dood wordt gevonden, is het duidelijk dat het inderdaad met de oude zaak te maken heeft. De andere twee moeten dus goed beschermd worden. Dat weerhoudt de dader er echter niet van dichterbij te komen. Helen Grace en haar team jagen hem op tot ze vlak bij zijn. Maar weet de dader dan nog net een laatste slachtoffer te maken?

Mijn mening

Ik vind het altijd wel prettig als de titel van een boek iets zegt over de inhoud. In het geval van Nog lange niet is dat niet het geval. Tenminste, ik heb het verband niet kunnen ontdekken. De Engelstalige titel vind ik iets logischer.

In sommige boeken wordt steeds weer iets gezegd wat na een tijdje gaat opvallen en soms zelfs irriteren. Dat is ook het geval in Nog lange niet. Alle vrouwen zijn namelijk oude vriendinnen van elkaar. Ook de collega’s onderling worden steeds aangeduid als ‘haar oude vriendin’. Dat vind ik best vreemd overkomen. Hun functie in het verhaal is voornamelijk die van collega en niet van iemand met wie ze in de vrije tijd omgaan.

Het verhaal is interessant. De context van de moorden is vrij snel duidelijk, maar het motief niet. In de loop van het verhaal wordt dat wel duidelijk, maar voor je weet hoe het zit heb je al heel wat spannende ontwikkelingen gelezen.

Het boek is verdeeld in veel korte hoofdstukken die door veel verschillende personages verteld worden. Je hoeft je dus nooit te vervelen en ook kun je het boek makkelijk even wegleggen als dat moet. Hoewel je dat natuurlijk liever niet doet, want als je eenmaal aan het lezen bent, wil je niets liever dan weten hoe het afloopt. Dat weet je pas op het einde en dan wordt je geduld beloond met een onverwachte wending.

Afgezien van dat constante noemen van ‘vriendinnen’ is het verhaal goed leesbaar. Het is een mooie mix van het oplossen van de moorden en de nodige achtergrondinformatie, zonder dat er te veel wordt uitgeweid. Ik heb het boek met plezier gelezen en daarom geef ik het vier sterren.