Helen Grace ziet het bijna niet meer zitten. De stad wordt overspoeld door misdaden en zij kampt met een gebrek aan aanwijzingen en personeel om alles op te lossen. Daarbij komt ook nog dat een van haar medewerkers haar ten val wil brengen. Ondertussen hoopt het aantal lijken zich op. Hoe kan ze dit stoppen en hoe krijgt ze haar leven en werk weer op de rails? Je leest het in Niemand zeggen, het tiende deel in de reeks over Helen Grace van M.J. Arlidge.
Niemand zeggen in het kort
Helen Grace moet met haar team de moord oplossen op een detective die op gruwelijke wijze is omgebracht. Eerder is een vrouw doodgestoken toen haar auto werd gestolen en is een studente onder verdachte omstandigheden om het leven gekomen. Helen heeft niet veel aanknopingspunten. Eerder heeft Helen haar relatie met een van de rechercheurs, Joseph Hudson, beëindigd. Hudson is nogal ontstemd over de manier waarop dat is gegaan en daarom doet hij alles om Helen te dwarsbomen. Zo start hij een eigen onderzoeksrichting en vertelt hij niet alles wat hij weet aan het team.
Meer moorden volgen. Zo wordt een man in een steeg overweldigd en vindt een woekeraar de dood. Dat het er zo veel zijn, is voor Helen Grace reden om te denken dat er een verband moet zijn. Ze vindt echter geen relaties tussen de slachtoffers. Gelukkig blijkt de dader toch fouten te maken en zo krijgt ze wat aanwijzingen. Die wijzen op een scenario dat Helen in haar ergste nachtmerries niet had kunnen bedenken. Ze weet nu hoe ze erger kan voorkomen, maar het onschadelijk maken van het werkelijke doelwit blijkt een lastige klus.
Mijn mening
Niemand zeggen is het tiende deel in de Helen Grace-reeks. Ik heb ze niet allemaal gelezen, slechts drie van de eerdere boeken, maar mijn mening was iedere keer positief. Ook deze keer vond ik het geen straf om het boek te lezen. Het plot is naar mijn idee origineel. Hoewel ik ergens vaag het gevoel had dat ik zoiets ergens eerder ben tegengekomen, had ik vooral het idee dat Arlidge iets heel slims had bedacht.
De schrijver heeft blijkbaar geluisterd naar mijn commentaar op zijn vorige boek, Nog lange niet. In dat boek stoorde het mij dat veel van de vrouwelijke personages ‘oude vriendinnen’ van Helen Grace werden genoemd. Dat was in dit boek aanzienlijk minder het geval. De term kwam nog wel voor, maar het was minder irritant.
Het verhaal kent vrij veel personages. Dat kan ook haast niet anders, met zo veel misdrijven. Je krijgt over de meeste van hen wel iets uit het privéleven te zien. Dat maakt het verhaal afwisselend maar af en toe ook een beetje verwarrend. Want wie was die persoon ook al weer? Verschillende mensen komen aan het woord en daarvoor krijgen ze steeds maar een kort hoofdstukje. Je vliegt daardoor door het boek heen, net als de motor van Helen waar ze roekeloos mee door het verkeer raast.
Bij het vorige boek was het me niet duidelijk waarom gekozen was voor de titel van het boek. Bij dit boek was dat wel duidelijk, maar je moet wel tot het einde geduld hebben voor je het echt begrijpt. Uiteindelijk is volledig duidelijk wat er gebeurd is en ook ongeveer waarom. Wel eindigt het boek met een open einde. Het kan dus bijna niet anders dan dat er nog een spannend elfde deel gaat volgen!
Meer informatie over Niemand zeggen
- Oorspronkelijke titel: Truth or dare
- Uitgeverij: Boekerij
- Verschijningsdatum: mei 2021
- Aantal pagina’s: 496
- Verkrijgbaar als: paperback, e-book, luisterboek
- ISBN:
- Paperback: 9789022591208
- E-book: 9789402317022
- Luisterboek: 9789052863962
