Nacht op de rivier - Erica Ferencik

Vier vriendinnen gaan een weekend op avontuur. De bedoeling is dat ze gaan raften op een rivier ergens ver weg in Maine. Drie van de vier vinden het eigenlijk maar eng. En terecht. Als ze onderweg een ongeluk krijgen, zullen ze zichzelf in de wildernis moeten redden. Daarbij wordt hun vriendschap zwaar op de proef gesteld. Nacht op de rivier van Erica Ferencik is het ijzingwekkende verhaal van een uit de hand gelopen vriendinnenweekendje.

Nacht op de rivier in het kort

Wini’s leven is alles behalve saai en rustig. Ze is nog niet zo lang gescheiden en daarnaast heeft ze haar broer verloren. Daarom zit ze niet erg te wachten op een avontuurlijk weekendje weg. Liever zou ze met haar vriendinnen gaan relaxen op een plek met zon, zee en strand. Maar ze wil niet alleen achterblijven. Pia is namelijk wel in voor wat spanning en ze heeft daarom een weekendje raften geregeld.

Wini, Pia, Rachel en Sandra vertrekken, beladen met nieuwe outdoorspullen, naar het verre Maine. Daar treffen ze hun gids en begint het avontuur. Alle spullen worden op de raft geladen en zo proberen ze de rivier te trotseren. Dat gaat een tijdje goed. Maar niet lang genoeg.

Zonder enige ervaring met overleven in de wildernis moeten de vier vriendinnen terug zien te komen in de bewoonde wereld. Daarbij stuiten ze op onverwachte bosbewoners, die niets goeds in de zin lijken te hebben. Ook de onderlinge verschillen komen steeds duidelijker naar voren. De vriendschap wordt tot het uiterste getest als ze proberen hun weg terug te vinden.

Mijn mening

Dat vier mensen die zo verschillend zijn, toch al jaren vriendinnen zijn en weekendjes weg gaan samen, dat verbaast me enigszins. Ik had meer overeenkomsten in voorkeuren verwacht bij zo’n groepje. Dat is het eerste wat niet zo geloofwaardig is in het verhaal.

Een ander iets wat me tijdens het lezen opviel, is dat Wini zich eerst flinke blaren op de voeten loopt en vervolgens na aankomst op de kampeerplek vrijwillig nog verder gaat wandelen. Als je wel eens blaren hebt gehad, dan laat je dat wel uit je hoofd. Daarnaast hebben de dames af en toe wel heel veel geluk. Als een ander al lang verdronken zou zijn, komen zij gewoon weer boven water met niets meer dan een verloren brillenglas of een flinke snee.

Dat het op zoveel punten niet zo echt overkwam, zorgde dat ik het niet superspannend vond. Het komt toch wel goed, dacht ik steeds. Oké, niet alles komt goed, maar het had veel slechter kunnen aflopen. De schrijfstijl is verder prima, het boek leest wel lekker weg. En ondanks dat ik wel een vermoeden had van de afloop, wilde ik toch verder lezen om het zeker te weten. Maar of ik opnieuw een boek van deze schrijfster zou gaan lezen? Ik denk het toch maar niet.