Meisje van me - Ilse Ruijters

Amber en Tom kunnen hun geluk niet op als hun dochter is geboren. Ze konden zelf geen kinderen krijgen dus de draagmoeder die ze vonden is een geweldige uitkomst. Maar dan is de draagmoeder opeens uit het ziekenhuis verdwenen. Met baby. Een spannende zoektocht volgt. Er blijkt meer aan de hand te zijn dan een draagmoeder die geen afstand kan doen van haar kind. De waarheid is gevaarlijker dan Amber en Tom hadden kunnen denken. Meisje van me van Ilse Ruijters is spannend en verrast tot het einde.

Meisje van me in het kort

Amber kan geen kinderen krijgen maar zij en haar man Tom willen dat wel graag. Gelukkig hebben ze genoeg geld om een draagmoeder te betalen. Op de dag dat ze hun baby op gaan halen in het ziekenhuis, is er echter geen spoor meer te bekennen van draagmoeder Kirsten en baby Emma. Kon zij toch geen afstand doen van haar dochter, die zij wel gedragen heeft maar die genetisch van Tom en Amber is?

Ondertussen hebben hun goede vrienden en Toms zakenpartner Joel en zijn vrouw Judith ook net een kind gekregen, een zoon. Voor Amber is het moeilijk om te zien hoe gelukkig zij zijn met hun kindje, terwijl zij zelf in onzekerheid blijft. Omdat Kirsten het kind gedragen heeft, is zij juridisch de moeder tot Amber en Tom het kind hebben geadopteerd. De politie kan dus niets voor ze doen.

Tom en Amber starten zelf een zoektocht. Ze worden daarbij geholpen door Ambers zus Tara, die een heel eigen agenda heeft. Wat Amber niet weet, is dat ze zich in een wespennest steekt waar ze misschien beter uit had kunnen blijven. Maar het vinden van haar dochter gaat voor alles, zelfs als het levensgevaarlijk blijkt te zijn.

Mijn mening

Meisje van me speelt in een wereld waarin geld (bijna) geen rol speelt. Dat maakt het af en toe lastig om mee te leven met de personages. Ze komen soms wat arrogant over, vind ik. Verder is vooral Amber een erg sympathiek personage. Gelukkig maar want zij is de hoofdpersoon.

Aan het begin van het verhaal lijkt het allemaal duidelijk. Maar al snel gaat het verhaal een hele andere kant op. En aan het einde heeft de schrijfster nog een verrassing voor je in petto. Je wordt dus continu verrast, wat het leesplezier zeker ten goede komt. De aard van het verhaal maakt dat het spannend is. Want tot het einde toe blijft het de vraag hoe het af gaat lopen. Het is gewoon niet te voorspellen.

Op de schrijfstijl is weinig aan te merken. Het boek leest prettig. De spanning wordt rustig opgebouwd zodat je helemaal in het verhaal gezogen wordt. Dat het zo’n onherkenbare wereld is waarin het speelt, is voor mij eigenlijk het enige dat ik wat minder vind aan dit boek.