#Lief - Hester van 't Hek

Flo van Dieven is zo goed als gescheiden en woont samen met haar zoontje nog in het huis van haar ex. Werk heeft ze niet. Op een begrafenis vraagt ze zich af of ze in het leven ergens aan moet voldoen. Mag ze een grote fout maken, of wordt ze na haar dood langs een meetlat gelegd? Flo weet het niet, ze weet alleen dat haar leven nu niet goed is. En dan ziet ze opeens overal een klein jongetje. Wat zit hier achter? #Lief van Hester van ‘t Hek beschrijft de worsteling om het beste van het leven te maken als er dingen gebeurd zijn die je niet terug kunt draaien.

#Lief in het kort

Op de begrafenis van de opa van haar beste vriend vraagt Flo van Dieven zich opeens af hoe het moet in het leven. Moet je ergens aan voldoen, of is het toegestaan een hele grote fout te maken? Flo kampt met een schuldgevoel waar verder niemand van weet. Iedereen ziet haar als een wat aparte maar heel lieve vrouw.

Twee jaar geleden zijn Flo en haar man uit elkaar gegaan. Officieel gescheiden zijn ze niet maar ze wonen wel apart. Zoontje Sebastiaan woont bij Flo. Werk heeft ze niet. Net als haar man is ze dat kwijt geraakt door haar bijzondere gedrag. Een filmpje van een incident in een supermarkt dat op internet circuleert, zorgt dat ze ook niet gemakkelijk weer ergens aan het werk komt.

Na de begrafenis begint Flo overal een klein jongetje te zien. In haar dromen, maar ook gewoon zomaar. Het moet iets te betekenen hebben, maar wat? Een toevallige ontmoeting met iemand die in de ziel van mensen lijkt te kunnen kijken, brengt haar op het juiste spoor. Langzaam begint Flo te begrijpen waar haar gedrag vandaan komt en kan ze de kracht vinden er iets aan te doen. Met veel pijn en moeite weet ze haar leven weer een beetje op de rails te krijgen.

Mijn mening

Eerst maar iets over het verhaal zelf. Flo is een jonge moeder die door gebeurtenissen uit het verleden moeite heeft om haar leven op orde te houden. In de loop van het boek zie je haar veranderen. Eerst komt ze vrij onverantwoordelijk over. Op een dag verandert dat van het ene op het andere moment. Ze is nog steeds impulsief maar niet meer zo destructief. Die overgang vond ik vrij abrupt, maar misschien gaat het in het echte leven ook wel zo. Als je eenmaal weet wat de oorzaak van haar schuldgevoel is, gaat het je wel echt raken.

Dan de schrijfstijl. Daar zaten hier en daar wel wat opvallende dingen in. Wat mij enigszins stoorde, was de grote hoeveelheid komma’s op plaatsen waar je die helemaal niet verwacht. Meer dan eens bleef ik midden in een zin stilstaan bij een komma en begreep ik niet meer wat ik las, tot ik die komma wegdacht. Daarnaast komen er af en toe wat vreemde zinsconstructies voor. Ik citeer: ”Ik pak uit mijn tas een flesje water en blijf er ongeopend mee in mijn handen zitten.” Maar Hester van ‘t Hek weet de dingen ook vaak op een grappige manier te zeggen.

Dan nog het aantal sterren. In dit geval is dat toch een heel erg twijfelgeval. Het verhaal op zich vind ik wel vier sterren waard. Maar doordat het vaak gewoon niet lekker leest, nodigt het toch niet uit veel meer te gaan lezen. Uiteindelijk kom ik daarmee uit op drie sterren.