Later als ik dood ben - Ilse Ruijters

Elin leeft een rustig voortkabbelend leven. Ze heeft een baan, een leuke vriend en liefhebbende ouders. Maar op een dag wordt de bodem onder haar bestaan weggeslagen als ze ontdekt dat haar ouders haar ouders niet zijn. Van wie stamt ze dan wel af en wie is ze zelf? Elin neemt drastische maatregelen om de waarheid boven tafel te krijgen. En dat is niet zonder gevaar voor eigen leven. Met Later als ik dood ben schreef Ilse Ruijters een boek dat je bijna niet weg kan leggen.

Later als ik dood ben in het kort

Als Elin erachter komt dat haar ouders niet haar echte ouders zijn, stort haar wereld in. Haar moeder wil niet zeggen wie dan wel haar vader is. Daarom gaat Elin zelf op zoek. Ze heeft een foto met een naam op de achterkant. Daarnaast weet ze dat hij een tbs’er was. Elin breekt met haar oude leven: ze dumpt haar vriend en zegt haar baan op om in een tbs-kliniek te gaan werken.

In de kliniek begint Elin haar zoektocht naar haar afkomst. Via verschillende mensen die ze er ontmoet, komt ze steeds dichter bij de waarheid. Ze brengt zichzelf echter ook steeds meer in gevaar. Wat is de prijs die Elin wil betalen voor het antwoord op haar vragen?

Mijn mening over Later als ik dood ben

Eerder schreef ik al een stukje op deze website naar aanleiding van het verschijnen van Later als ik dood ben. Toen leek het me een heel spannend boek, dankzij de volgende zin die ik in een voorproefje had gelezen:

“De wereld glijdt buiten bereik aan mij voorbij, als achter een plexiglazen ruitje met een cirkel van gaatjes waar je nauwelijks door kunt ademhalen.”

De verwachting is uitgekomen: het boek was echt moeilijk weg te leggen. Misschien valt het je op dat ik de samenvatting kort heb gehouden. De reden daarvoor is dat ik niet te veel wil verklappen van wat er gebeurt. Wat ik nog wel wil zeggen, is dat ik het einde erg verrassend vond. Maar je moet het echt zelf lezen, ik kan het je aanraden!

Het grootste deel van het boek is vanuit Elin geschreven in een vlotte schrijfstijl. Er zit niet veel overbodige informatie in. De vaart blijft er daardoor lekker in. Een klein deel is gereserveerd voor een van de tbs’ers. Zo kun je die als lezer ook wat beter leren kennen, zonder dat je meteen moet doen wat Elin deed. Het verhaal verspringt steeds in de tijd, stukjes verleden wisselen af met het heden. Het is gelukkig wel steeds duidelijk waar in de tijd het verhaal zich bevindt.

Oké, ik zal je niet langer ophouden, dan kun je nu Later als ik dood ben gaan lezen!