De jacht - Jane Casey

Normaal gesproken jaagt de politie op moordenaars. In De jacht zijn de rollen echter omgedraaid: de Londense politie is het doelwit van een seriemoordenaar. Inspecteur Josh Derwent en zijn ondergeschikte rechercheur Maeve Kerrigan moeten de dader zien te pakken, wetende dat ze zelf ook gevaar lopen. De jacht van Jane Casey is een literaire thriller met aan het einde een onverwachte wending.

De jacht in het kort

Midden in de nacht wordt politieman Terence Hammond neergeschoten terwijl hij in zijn auto in een park zit. Al snel is duidelijk dat er iemand bij hem in de auto heeft gezeten, maar van deze persoon is verder geen spoor te bekennen. Terwijl het onderzoek nog loopt, wordt een groep ME’ers neergeschoten. Twee van hen overleven, waardoor er nu getuigen zijn. Het onderzoek concentreert zich daarom op deze gebeurtenis.

De chef van Derwent en Maeve, Charles Godley, heeft ondertussen zijn eigen problemen. Maeve kent een geheim van Godley en ze vermoedt dat zijn zorgen iets te maken hebben met de moorden van de laatste tijd. Dat wordt bevestigd als Godley een wanhoopsdaad begaat. Dat zorgt er echter wel voor dat Derwent en Maeve de kans krijgen de zaak naar hun eigen hand te zetten.

Hoewel nu vrijwel duidelijk is wie de moorden heeft gepleegd en waarom, zijn er nog wat losse eindjes die Maeve niet lekker zitten. Ze besluit verder op onderzoek te gaan en stuit op een paar onverwachte zaken. Daarbij brengt ze zichzelf behoorlijk in gevaar.

Mijn mening over De jacht

Jane Casey schreef met De jacht haar zesde boek. In de serie over Maeve Kerrigan is het het vijfde boek. Voor mij is het het eerste boek van Jane Casey dat ik las. Ik had echter niet het idee dat ik veel gemist had, het boek is prima los te lezen.

Wat me opviel aan de verschillende personages, is dat ze allemaal een specifieke karaktereigenschap hebben, die enorm wordt uitvergroot. Josh Derwent is een botte vrouwenverslinder, Maeve Kerrigan is een echte vrouw en Charles Godley is een slachtoffer. Als Derwent zich een keer aardig gedraagt, wordt dat meteen uitgelegd als afwijkend gedrag. Nu begrijp ik dat iedereen anders is en zijn eigenaardigheden heeft, maar wat mij betreft mag het wat minder overheersend zijn.

Het verhaal is lekker spannend. Het onderscheidt zich met het onderwerp, ik heb nog niet veel boeken gelezen waarin de politie zelf het slachtoffer is. Het is volledig vanuit Maeve geschreven, waardoor het makkelijk is met haar mee te leven, maar lastig om te raden wie de dader is. Je hebt alleen de informatie van één persoon en niets van de dader.

De schrijfstijl is goed, niet onnodig ingewikkeld en je krijgt ook niet te veel onnodige informatie. Het boek leest dus lekker weg. Door de steeds terugkerende nadruk op de specifieke eigenschappen van alle personages, geef ik het boek toch niet meer dan drie sterren.