Het zoutpad - Raynor Winn

Raynor Winn en haar man Moth zijn alles kwijtgeraakt: hun geld, hun huis en hun werk. Daarbij is Moth ook nog eens ernstig ziek. Uit wanhoop besluiten ze met niets meer dan een rugzak met wat kampeerspullen het South West Coast Path te gaan lopen. Deze ruim duizend kilometer in de natuur leert ze te overleven met bijna niets. Hierdoor wordt de liefde voor de natuur en voor elkaar alleen maar sterker. In Het zoutpad beschrijft Raynor Winn de lange tocht en wat het met haar en haar man heeft gedaan.

Het zoutpad in het kort

Raynor Winn en haar man Moth hebben in de loop van de jaren samen een boerderij opgeknapt. Deze zorgt voor hun inkomsten en ze zijn gelukkig met dit leven. Maar dan blijkt een belegging die ze eerder hebben gedaan, een hele foute keuze geweest te zijn. In een klap zijn ze zowel hun huis als hun werk kwijt. Tot overmaat van ramp krijgt Moth dan ook nog de diagnose van een ernstige ziekte.

Ten einde raad besluiten Raynor en Moth te gaan wandelen. Ze nemen niet meer mee dan ze kunnen dragen in hun rugzakken. Al wildkamperend leggen ze een groot deel van het duizend kilometer lange South West Coast Path af. Hierbij leren ze leven van bijna niets. Onderweg komen ze verschillende bijzondere types tegen, zoals andere mensen hen ook bijzonder vinden.

De tocht is zwaar. Toch lijkt het de gezondheid van Moth goed te doen. Ondertussen blijft wel de vraag wat ze moeten gaan doen als ze uitgewandeld zijn. Langzaam groeit er een plan.

Mijn mening

Het zoutpad is een indrukwekkend verhaal. Alles kwijtraken moet een enorme klap zijn en Raynor en Moth hebben er toch het beste van weten te maken. Ze gaan niet stil in een hoekje zitten wegkwijnen, maar doen echt iets. Misschien is gewoon gaan lopen niet het meest voor de hand liggende, maar voor hen heeft het gewerkt.

In het eerste deel van het boek was ik vooral onder de indruk van de veerkracht van deze mensen. Ze steunen elkaar en samen vechten ze tegen de omstandigheden. Later in het boek, toen ze eenmaal een flink eind gelopen hadden, begon het me eerlijk gezegd ook een beetje te vervelen. Weer een stuk wilde natuur. Weer een strand. Weer een rotsblok. Misschien hebben zij dat zelf ook zo ervaren, dat weet ik niet.

Raynor Winn vertelt niet alleen over hoe zwaar ze het hebben en hoe ze proberen te overleven, maar ze vertelt ook veel over de geschiedenis van het gebied waar ze doorheen lopen. Zo leer je ook meteen wat over de Engelse kust.

Als je altijd een gemakkelijk leven hebt gehad, moet je dit boek zeker lezen. Het drukt je met je neus op de feiten dat er ook een ander leven is. En is je leven niet altijd rozengeur en maneschijn, lees het dan vooral ook. Het is altijd goed om te zien hoe anderen met problemen omgaan.