Heelmeester - Marcel Vaarmeijer

Himmel Christiaan Grünewald is negen als hij het huis van zijn ouders laat ontploffen. Voor zijn vader is dat het moment om in een ander pand een eigen dokterspraktijk te beginnen. Al snel leert ook Himmel het vak van arts en samen ontdekken vader en zoon het ene na het andere geneesmiddel voor tot dan toe niet te genezen ziektes. De hele familie werkt mee in de kliniek. Er is echter een factor die het succes verstoort: een geheim uit het verleden laat de familie niet met rust. Heelmeester van Marcel Vaarmeijer is het (los leesbare) vervolg op Voor wie ik heb liefgehad.

Heelmeester in het kort

De jonge Himmel Christiaan Grünewald experimenteert graag en krijgt het tot drie keer toe voor elkaar een ontploffing te veroorzaken in zijn eigen huis. De derde keer blaast hij het hele huis op. De familie verhuist naar een voormalig hotel waar voldoende ruimte is om een dokterspraktijk te beginnen. Himmels vader is namelijk arts en wil gaan werken aan het genezen van ziektes die tot dan toe niet te genezen waren.

Het hele gezin werkt mee in de kliniek. Ook Himmel krijgt er al snel een rol. Hij helpt zijn vader bij het ontwikkelen van nieuwe medicijnen. Hij gaat studeren en wordt ook arts. Samen maken vader en zoon geneesmiddelen voor een aantal ziektes en alles lijkt voorspoedig te gaan.

Dan duikt er een geheim uit het verleden op dat grote invloed heeft op de mensen in de kliniek. Of eigenlijk rommelde het geheim al lang op de achtergrond, alleen wist Himmel er nog niets van. Mede door de aanmoediging van zijn vrouw leert Himmel steeds meer over het verleden van zijn ouders. Dit verleden keert zich zodanig tegen de kliniek dat een drastische ingreep noodzakelijk is.

Mijn mening over Heelmeester

Terwijl ik Heelmeester aan het lezen was, kreeg ik steeds meer het idee dat ik bepaalde gebeurtenissen al eens ergens anders was tegengekomen. Ik vroeg me serieus af of Vaarmeijer een ander boek als inspiratiebron voor zijn verhaal had gebruikt. Natuurlijk wilde ik weten welk boek dat dan was. En ik was er snel achter: het was Voor wie ik heb liefgehad van, jawel, Marcel Vaarmeijer zelf. Logisch! Bij dat eerste boek werd vermeld dat het het eerste in een serie was, bij Heelmeester niet. Daarom had ik er niet aan gedacht dat er overeenkomsten zouden kunnen zijn.

Net als Voor wie ik heb liefgehad is Heelmeester met humor geschreven. Het is niet dat je regelmatig echt in een deuk ligt, maar meer dat het constant grappig wordt gebracht. Het onderwerp is echter wel serieus. Vader en zoon doen hun best medische misstanden op te lossen en bovendien moeten de ouders met hun verleden in het reine komen.

Het boek is lekker vlot geschreven. Er gebeurt veel, je hoeft je geen moment te vervelen. Soms is het wat lastig te weten waar in de tijd het verhaal zich precies bevindt. Dat is geen groot probleem, maar ik vind het wel prettig te weten hoe oud een bepaald personage ongeveer is. Dan begrijp je zijn of haar gedrag vaak beter. Dit ene puntje weerhoudt mij er echter niet van dit boek vijf sterren te geven!