Geachte Mr. Knightley - Katherine Reay

Samantha Moore is opgegroeid in een weeshuis. Om daar zo snel mogelijk weg te kunnen, is ze na school meteen gaan werken. Toch blijft het kriebelen en grijpt ze de kans op een studiebeurs met beide handen aan. Er is wel een voorwaarde: ze moet de directeur van de stichting die de beurs verstrekt, op de hoogte houden van haar studieresultaten. Dat moet ze doen door brieven te schrijven. Samantha begint aan de studie. Dit zorgt voor een ontwikkeling van haar persoonlijkheid op veel meer manieren dan ze had durven hopen. Geachte Mr. Knightley van Katherine Reay is een heel serieus verhaal over vertrouwen maar ook met een vleugje romantiek.

Geachte Mr. Knightley in het kort

Samantha heeft een moeilijke jeugd gehad. Ze is opgegroeid in een weeshuis, na verschillende slechte ervaringen in pleeggezinnen. Ze is dan ook zo snel mogelijk gaan werken en zelfstandig gaan wonen. Als de baan niet loopt zoals gehoopt, besluit ze toch gebruik te maken van de mogelijkheid om een studiebeurs te krijgen.

De studiebeurs komt wel met voorwaarden. Zo mag ze alleen journalistiek studeren. Daarnaast moet ze de directeur van de organisatie die de beurs verleent, op de hoogte houden van hoe het gaat met de studie. Dit moet ze doen door brieven te schrijven, die ze moet richten aan ‘Mr. Knightley’. Deze man blijft anoniem voor Samantha.

Al snel loopt Samantha tijdens de studie tegen dezelfde dingen aan als in haar leven tot dan toe. Ze sluit zich af voor anderen en verschuilt zich achter personages uit haar favoriete boeken. Om zich staande te kunnen houden, moet Samantha leren meer van zichzelf te laten zien. Natuurlijk is dit niet gemakkelijk, maar haar brieven aan Mr. Knightley zijn een goede steun. Tegen hem kan ze volledig eerlijk zijn, omdat hij anoniem is.

Als de studie klaar is, wil Samantha toch weten aan wie ze alles te danken heeft. Maar of dat nu zo’n goede keuze was?

Mijn mening

Geachte Mr. Knightley is geschreven in de vorm van de brieven die Samantha stuurt. Het lijkt dus soms een soort dagboek, maar dat is het niet. Ze schrijft vaak wel heel erg alsof ze een boek aan het schrijven is. Maar ja, anders krijg je nooit een heel verhaal verteld natuurlijk. Ik vind het wel een aparte opzet voor een boek en ik kan het wel waarderen.

Door deze manier van schrijven kan er maar een persoon aan het woord komen en dat is Samantha. Hoewel, heel af en toe mag de secretaresse van Mr. Knightley ook wat zeggen. Maar omdat hij de brieven niet beantwoordt, komen we niets over zijn achtergrond te weten. Soms zit er vrij veel tijd tussen twee brieven. Daardoor wordt een gebeurtenis die eerst bijna ging gebeuren, opeens beschreven als het allang achter de rug is. Zo ben je nooit ergens echt bij, of zo voelt het in ieder geval. Dat vind ik wel jammer.

In het boek wordt regelmatig geciteerd uit verschillende boeken van onder andere Jane Austen en Charlotte Brontë. Ook worden er steeds vergelijkingen gemaakt met personages uit deze boeken. Dan is het wel zo leuk als je die boeken hebt gelezen en die personages kent. Ik heb sommige van die boeken wel gelezen, maar toch kon ik die vergelijkingen vaak niet goed plaatsen. Toch maken ze wel goed duidelijk hoe Samantha in elkaar zit. Ze heeft een masker op en laat niet veel van zichzelf zien. Het is mooi te zien hoe dat in de loop van het boek verandert.

Omdat ik de opzet van het verhaal zo bijzonder vind en ik bovendien het einde erg verrassend en mooi vind, geef ik Geachte Mr. Knigthley vier sterren.