En altijd maar verlangen - Frénk van der Linden

In een reeks brieven aan zijn ouders kijkt Frénk van der Linden terug op het leven en het huwelijk van zijn ouders. Ze scheidden toen hij een jaar of dertien was, om vervolgens veertig jaar lang niet met elkaar te praten. Vlak voor de dood van Frénks moeder verzoenen ze zich eindelijk, na jarenlang verzwegen verlangen. In En altijd maar verlangen beschrijft Van der Linden het verhaal van zijn ouders en hoe hij met de situatie omging.

En altijd maar verlangen in het kort

Frénk van der Linden wordt geboren in 1957 als oudste zoon van Erica en Jan van der Linden. Later volgt nog een dochter. Hoewel de ouders veel van elkaar houden, is Erica toch niet tevreden met haar leven. Dat leidt ertoe dat ze het geluk zoekt bij een andere man. Als ze op een gegeven moment moet kiezen, besluit ze bij Jan weg te gaan. De kinderen blijven bij vader achter. Frénk neemt het zijn moeder kwalijk dat ze is vertrokken en weigert nog met haar te praten. Ook vader praat niet meer met haar. Jaren later wordt het contact tussen moeder en kinderen hersteld. Er is echter veel tijd verloren gegaan.

Frénk van der Linden beschrijft de belangrijkste gebeurtenissen uit het leven van zijn ouders en van hemzelf door brieven te schrijven aan zijn ouders.

Mijn mening

Het duurde even voor ik de samenhang in dit boek begon te zien. De eerste hoofdstukken (brieven) lijken allemaal nog wat los van elkaar te staan. Na verloop van tijd begint alles echter steeds meer een geheel te vormen. Vanaf dat moment is het een prettig leesbaar boek.

De hoofdstukken zijn allemaal erg kort. Er wordt steeds precies één voorval in beschreven. Dat maakt dat je er als een trein doorheen gaat. Je moet wel steeds blijven opletten tegen wie Frénk van der Linden het heeft. Hij praat in de brieven tegen zijn ouders, dus hij zegt steeds ‘jij deed dit’ en ‘jij deed dat’. De context en de hoofdstuktitel verraden tegen wie hij het heeft.

In de loop van het verhaal leer je de beide ouders steeds beter kennen. Het wordt duidelijk waarom ze deden wat ze deden en ook dat ze daar achteraf niet altijd even blij mee waren. Het leert je dat je mensen soms het voordeel van de twijfel moet geven en dat je ze de fouten die ze maken soms gewoon moet vergeven.

Omdat de dingen in dit boek echt gebeurd zijn, voelt het af en toe een beetje alsof stiekem meegluurt in het leven van een ander. Een ander die daar niet om gevraagd heeft, welteverstaan, want de ouders zijn inmiddels overleden. Wat ze ervan gevonden zouden hebben? Geen idee, maar Frénk van der Linden heeft er wel een mooi verhaal van gemaakt.