Een onzichtbare - Pontus Ljunghill

Voormalig inspecteur John Stierna trekt zich terug op een eiland om los te komen van zijn verleden. In de beginjaren van zijn carrière als rechercheur deed hij een zware belofte: hij beloofde de moeder van een achtjarig, vermoord meisje dat hij de dader zou pakken. Hij heeft hem echter nooit gevonden. Deze zaak heeft Stierna nooit losgelaten en als een journalist hem vraagt te vertellen over dit onderzoek, komt alles weer boven alsof het pas gebeurd is. Een onzichtbare is de debuutroman van Pontus Ljunghill, een Zweedse criminoloog en journalist.

Een onzichtbare in het kort

Het is 1928. In een verlaten gebouw wordt de achtjarige Ingrid Bengtsson gevonden. Ze is dood, vermoord. Stockholm is geschokt door deze moord en in een onbewaakt ogenblik belooft rechercheur John Stierna de moeder dat hij de dader zal pakken. Deze belofte blijft Stierna de rest van zijn carrière achtervolgen.

Er zijn aanwijzingen. Ingrid heeft de dader leren kennen en heeft zelf een tekening gemaakt van haar moordenaar. Ook is hij door diverse mensen gezien. Toch lukt het de politie niet om hem te pakken te krijgen.

Vijfentwintig jaar later. John Stierna is gestopt met werken. De niet nagekomen belofte houdt hem nog steeds bezig. Om tot rust te komen, gaat hij naar een hotel in Visby, op het eiland Gotland. De stukken van de onopgeloste zaak heeft hij bij zich. Nog een paar dagen en de moord zal verjaren.

Een journalist die een reeks artikelen over oude zaken wil gaan schrijven, vraagt Stierna zijn verhaal te vertellen. Stierna gaat akkoord. Zo komt alles weer naar boven. De vraag is echter of hij nu wel in staat zal zijn de moordenaar te vinden.

Mijn mening over Een onzichtbare

Een onzichtbare is het eerste en enige boek van Pontus Ljunghill. Dat het het enige is, is jammer want het is een aardig boek met een verrassend slot. Ik heb er wel een paar dingen op aan te merken. Zo speelt het boek deels in 1928 en deels in 1953. De overgang vindt steeds plaats met de begin van een nieuw hoofdstuk. Toch brachten de sprongen in de tijd me vooral in het begin soms in verwarring.

Ten tweede lijkt het door de introductie van de journalist in het begin van het verhaal dat Stierna terug gaat naar zijn verleden en dan het verhaal vertelt zoals hij zich dat herinnert. Echter, er komen in het deel dat speelt in 1928 ook andere mensen aan het woord. Dat klopt niet met het beeld dat ik eerder had dat het Stierna’s herinneringen zijn.

Een laatste puntje van kritiek is het feit dat de moordenaar op een gegeven moment zijn leeftijd onthult. Daardoor weet je meteen van de volgende verdachten dat zij het niet kunnen zijn, vanwege die leeftijd. Daardoor gaat er iets van de spanning verloren.

Overigens vind ik het wel altijd leuk als de dader zelf ook aan het woord komt, zoals in dit boek. Hierdoor begrijp je meer van zijn motieven. Zonder deze extra informatie zou het boek veel minder leesbaar zijn.

Wat ik goed vind aan Een onzichtbare, is de ontknoping. Die ga ik hier natuurlijk niet vertellen, maar ik kan wel zeggen dat ik het totaal niet had zien aankomen. Daarnaast is de opbouw van het verhaal, met de indeling in een deel ten tijde van de moord en een deel vijfentwintig jaar later, goed gekozen. Alleen zou ik het dus mooier gevonden hebben als het deel in het verleden volledig door Stierna zelf was verteld.

Tijdens het lezen neigde ik naar drie sterren voor Een onzichtbare, door de verwarring in het begin en het feit dat de dader iets te veel van zichzelf prijsgaf. Het slot was echter een zodanige verrassing dat ik overwoog er een ster bij te doen. Bij het schrijven van deze recensie heb ik echter de plus- en minpunten van dit boek nog eens op een rij gezet, en de mindere punten wegen voor mij toch net iets zwaarder dan de pluspunten: het worden toch drie sterren.