De vergeten Deverill - Santa Montefiore

Arethusa Deverill sprak nooit over haar verleden in Ierland. Haar kinderen zijn dan ook verrast als na haar dood blijkt dat ze na haar crematie uitgestrooid wil worden bij kasteel Deverill. Dat niet alleen, ook gaat een derde deel van haar nalatenschap naar een onbekende begunstigde. Voor dochter Faye start hier de zoektocht naar haar moeders verleden. Wie was zij werkelijk? Onderweg vindt ze niet alleen antwoorden over Arethusa, maar leert ze zichzelf ook kennen. De vergeten Deverill is het vierde deel in de serie over de vrouwen van kasteel Deverill.

De vergeten Deverill in het kort

Ierland, 1892. Arethusa Deverill is 17 en niet bereid zich te schikken in het lot dat elke vrouw van haar stand te wachten staat. Ze zal moeten trouwen en de perfecte echtgenote spelen. Nee, Arethusa wil plezier maken, echte liefde vinden en de armen helpen. Om nog even te ontsnappen aan haar eigen omgeving, laat ze zich uitnodigen bij familie in Londen, om daar het balseizoen mee te maken. Dat levert haar een aantal huwelijksaanzoeken op, maar ze slaat ze allemaal af. Pas als ze de Madison Brothers ziet optreden, weet ze wat ze diep in haar hart echt wil.

Amerika, 1960. Arethusa, die inmiddels de achternaam Clayton draagt, overlijdt. Haar twee kinderen weten dat hun moeder uit Ierland komt. Ze kwam naar Amerika op zoek naar een beter leven dan op de arme boerderij waar ze opgroeide. Dat is wat ze haar kinderen verteld heeft. Verder weten ze vrijwel niets over hun moeders Ierse verleden. Het komt dan ook als een grote verrassing als blijkt dat Arethusa wil dat haar as bij kasteel Deverill wordt uitgestrooid. Bovendien laat ze een derde van haar erfenis na aan een onbekende. Dochter Faye krijgt ook nog een oud dagboek van haar moeder. Ze ziet dit als een teken dat ze naar Ierland moet gaan, om daar te ontdekken wie haar moeder was.

Eenmaal in Ierland blijkt dat Faye een bijna-dubbelgangster heeft in Kitty Trench. Dankzij de gelijkenis hebben ze elkaar snel gevonden. Kitty is een nicht van Faye en wijdt haar in in het Ierse leven. De familie Deverill weet echter ook niet veel over het vertrek van Arethusa. Daar zal het dagboek meer duidelijkheid over moeten geven. Langzaamaan krijgt Faye een steeds beter beeld van haar moeders vroegere leven en ontdekt ze de schokkende waarheid achter haar vertrek. Niet alleen begrijpt ze nu haar moeder beter, ook ontdekt ze de Deverill in zichzelf. Daarmee komt ze voor dezelfde moeilijke keuze te staan die veel Deverills voor haar al hebben moeten maken.

Mijn mening

Van de eerdere boeken over de Deverills heb ik erg genoten. Daarom was ik aangenaam verrast toen ik dit vierde deel onder ogen kreeg. Ik moet zeggen dat het wel even geleden is dat ik de andere delen heb gelezen, dus ik had niet meer alle namen en familieverhoudingen paraat. Het scheelt dat De vergeten Deverill zowel voor als na de andere boeken speelt. Het is daardoor ook los leesbaar. Maar leuker is het als je de eerdere verwikkelingen nog enigszins weet.

Het is hartverscheurend om te lezen hoe in de jonge jaren van Arethusa met vrouwen werd omgegaan. Mooi zijn, kinderen krijgen en het huishouden regelen was het enige waar ze goed voor waren. Begrijpelijk dat Arethusa in opstand komt. Meeleven is niet moeilijk.

Eigenlijk verschilt de tijd waarin Faye leeft niet eens zoveel van die van haar moeder. Ook Faye wordt door haar man onder de duim gehouden en ook zij heeft niet veel te zeggen. Gelukkig is dat nu wel anders. Dat Faye tegen haar man ingaat, is ook makkelijk te begrijpen. Misschien gaat ze wat ver, maar ja, daar is het een boek voor.

Eigenlijk heeft het boek twee hoofdpersonen: Faye en Arethusa. Beide zie je een ontwikkeling doormaken. Dat geldt nog wel het meest voor Faye. Zij bloeit helemaal op en verandert van een onderdrukte vrouw in een onafhankelijke, zelf-denkend iemand. Dat zelfde geldt voor Arethusa. Andere omstandigheden, zelfde resultaat.

Tussen de verwikkelingen door krijg je ook nog wat van de Ierse natuur te zien. Lekker ontspannend. De boeken van Santa Montefiore lezen sowieso lekker. Je voelt je helemaal alsof in je je in het kasteel bevindt en je daar thuishoort. Jammer dus dat het boek al weer uit is!