De schitterende doden - Belinda Bauer

Eve Singer is misdaadverslaggeefster en nadert de leeftijd waarop mannen vrouwen niet meer op tv willen zien. ‘De moordenaar’ zoekt een publiek voor zijn daden. Hij ziet in Eve de ideale partner in crime: zij bezorgt hem publiek, hij bezorgt haar de broodnodige scoops. Eve is echter niet zo happig op deze manier van samenwerken. Ze wil niet medeverantwoordelijk zijn voor het beëindigen van mensenlevens. Hoe kan ze de moordenaar te vriend houden en toch zorgen dat hij stopt? De schitterende doden van Belinda Bauer sleept je mee door de wereld van een moordenaar en laat je pas aan het einde weer los.

De schitterende doden in het kort

Eve Singer nadert de dertig. Dat is de leeftijd waarop het moeilijk zal worden haar baan als misdaadverslaggeefster bij de televisie te behouden, omdat haar baas liever iets jongers op tv ziet. Alleen de beste reportages en heetste nieuwtjes kunnen haar baan redden. Ondertussen heeft ze ook nog de zorg voor haar vader, die langzaamaan zijn verstand aan het verliezen is. Dan vindt ze een vreemde e-mail in haar inbox.

Voor ‘de moordenaar’ is doden de manier om zich levend te voelen. Het liefst doodt hij met een publiek. Als hij Eve Singer ontmoet, ziet hij in haar de beste persoon om hem te helpen. Beiden willen immers hetzelfde: hij wil doden, zij heeft doden nodig om haar carrière te redden.

Eve wil aanvankelijk niet meewerken. Uit wanhoop besluit ze echter toch een filmpje van de moordenaar te laten uitzenden. Nu zit ze er tot haar nek in en kan ze niet meer terug. Als ze dat wel probeert, verdwijnt haar vader. Eves vader is alles voor haar, ondanks zijn ziekte. Voor hem heeft ze er dan ook veel voor over om de moordenaar te pakken. Zo veel dat het haar haar eigen leven kan kosten:

Hij zou haar kunnen doden
Zij zou het kunnen toelaten

Mijn mening over De schitterende doden

Een moordenaar die zelf de pers inschakelt om aandacht te krijgen voor zijn werk. Het klinkt een beetje vergezocht, zeker als je weet dat deze moordenaar moordt om zich levend te voelen. Waarom hij daarvoor ook nog publiek nodig heeft, is mij niet helemaal duidelijk geworden. Dat Eve meewerkt is daarentegen wel weer te begrijpen, zij zit op een dood punt in haar carrière en moet iets hebben om op te vallen. Ook aan het einde wordt het een beetje ongeloofwaardig maar om niets van de afloop te verklappen, kan ik daar niet veel over zeggen.

Tot zover mijn kritiek. Wat ik leuk vind aan De schitterende doden, is de manier waarop de moordenaar steeds aangeduid wordt, namelijk gewoon als ‘de moordenaar’. Zo zie je dat niet veel in andere boeken. Iets anders wat mij aanspreekt, is dat je van elk slachtoffer eerst nog even het levensverhaal krijgt voorgeschoteld voordat hij of zij wordt vermoord. Zo gaan ze meer voor je leven en het geeft het verhaal net een beetje extra inhoud.

Op de schrijfstijl van Belinda Bauer is niet veel aan te merken. Het boek leest lekker vlot. De hoofdstukken zijn niet al te lang en het is steeds duidelijk welk van de personages aan het woord is. Het grootste deel van de tijd is dat Eve, maar ook de moordenaar krijgt voldoende gelegenheid om zijn motieven en wensen uit de doeken te doen. Maar ondanks dat weet je nog niet wat hij precies van plan is, dus het blijft tot het einde spannend hoe het af zal gaan lopen.

Al met al vind ik De schitterende doden een boek waarvan ik er meer zou willen lezen. Daarom geef ik het vier sterren!