De president - Gregg Hurwitz

Orphan X staat voor de lastigste klus uit zijn carrière. Omdat besloten is dat alle Orphans uit de weg geruimd moeten worden, en X als eerste, ziet hij zich genoodzaakt de vader van het Orphan-programma om zeep te helpen. Dit is echter niet eenvoudig, omdat dit zo’n beetje de best beveiligde man ter wereld is. Hij is nu namelijk president van de Verenigde Staten. En daarnaast wordt zijn hulp ook nog eens ingeroepen door een onschuldige burger. Hoe Orphan X dit allemaal klaar gaat spelen, lees je in De president van Gregg Hurwitz.

De president in het kort

Evan Smoak is onder de schuilnaam Orphan X getraind om uiterst geheime missies uit te voeren. Hij kreeg echter last van zijn geweten en is verder gegaan als The Nowhere Man. In die hoedanigheid verleent hij hulp aan mensen die dat heel hard nodig hebben. Nu wordt er echter op hem gejaagd. Alle Orphans moeten gedood worden, zo is besloten door de man die ooit het programma bedacht. Voor Orphan X is dat aanleiding om zelf jacht te gaan maken op deze man, niemand minder dan de huidige president van de Verenigde Staten.

Omdat Orphan X een van de beste van de Orphans is, wordt er een andere Orphan op hem afgestuurd. Deze Orphan A heeft natuurlijk dezelfde training gehad en weet hoe Orphan X denkt. Dit is voor hem dus een serieuze factor om rekening mee te houden terwijl hij zijn aanslag op de president voorbereidt.

Hoewel zijn regel altijd was dat The Nowhere Man maar een missie tegelijk doet, neemt hij toch een opdracht aan van een jongen van wie bijna de hele familie is uitgemoord. Dit brengt Orphan X eigenlijk alleen maar meer in tijdnood. Want de president is niet zomaar te vangen, dat vraagt een uiterst precieze planning. Maar Orphan X zou Orphan X niet zijn als hij niet zijn uiterste best zou doen om alle missies te laten slagen. De vraag is alleen of het deze keer niet echt te veel voor hem is.

Mijn mening

De president is het vierde deel in de serie over Orphan X van Gregg Hurwitz. En dus de vierde keer dat Evan het op moet nemen tegen iets dat groter dan hemzelf lijkt te zijn. En de vierde keer dat hij al zijn kennis van wapens en vechttechnieken inzet om dat te overleven. Je raadt het al, ik vind het een beetje veel van het goede worden.

Op zich is Orphan X best wel een lieve vechtmachine. Hij doodt niet onnodig en hij heeft zeker ook menselijke kanten. Dat maakt veel goed van de rest van het verhaal. Er wordt namelijk regelmatig flink gevochten waarbij de vechtpartijen tot in detail beschreven worden. En toch vond ik dat niet de leukste stukken om te lezen. Het gaat er vrij warrig aan toe en ik raakte steeds de draad kwijt van wie er nu waar was en welke klappen kreeg.

De dubbele missie die Orphan X te verwerken krijgt, geeft het verhaal net dat beetje extra, wat het ook echt nodig heeft naar mijn idee. Hier en daar valt er ook wel wat te lachen, maar het is duidelijk niet de bedoeling dat het boek humoristisch is. Het gaat er vooral hard aan toe. Hou je daarvan, dan is het zeker een goed boek om te gaan lezen. Lees dan bij voorkeur wel eerst de eerste drie delen (Orphan X, De Nergensman, De rekruut). Hoewel ik zelf het derde deel niet heb gelezen en toch niet het idee had dat ik essentiële informatie miste.

Ik heb De president zonder moeite uitgelezen, maar omdat ik vind dat het personage Orphan X nu wel voldoende van zich heeft laten horen en ik bovendien niet dol ben op die vechtscenes, krijgt het toch maar drie sterren.