De bekentenis - Jessie Burton

In 1980 ontmoet Elise de schrijfster Constance Holden. Ze is gefascineerd door haar en ze volgt haar naar Amerika. Daar ontmoet ze verschillende bijzondere mensen maar komt ze ook zichzelf tegen. Jaren later, in 2018, is Rose op zoek naar informatie over haar verdwenen moeder. Constance Holdens naam duikt op als de laatste die haar moeder heeft gezien. Maar kan Rose van haar te weten komen wat ze wil weten? De bekentenis van Jessie Burton is een mooie roman over familie, vriendschap, liefde en het leren kennen van jezelf en anderen.

De bekentenis in het kort

Elise is twintig als ze toevallig de al wat oudere Constance Holden ontmoet. Constance, of Connie, is schrijfster en heeft al een bestseller op haar naam staan. Er ontstaat een hechte band tussen de twee en als Connie naar Amerika gaat voor de verfilming van haar boek, gaat Elise mee. Eenmaal daar ontdekt Elise dat het leven daar niets voor haar is. De mensen passen niet bij haar en ze heeft er niets te doen. Gelukkig is er Matt, die ook niet helemaal in de omgeving past.

Ruim 30 jaar later vertelt de vader van Rose haar eindelijk iets meer over haar moeder. De moeder van Rose is verdwenen toen ze een baby was en ze weet nauwelijks iets van haar. Wat haar vader haar vertelt, is dat een vrouw met de naam Constance Holden haar voor het laatst gezien heeft. Deze Constance is echter lastig te benaderen. Ze heeft twee succesvolle romans geschreven en bleef daarna buiten de publiciteit. Rose zoekt een manier om in contact te komen met Constance.

Het is duidelijk dat Connie niet veel kwijt wil over haar verleden. Rose moet dus een list verzinnen om toch de informatie te krijgen die ze wil. Dit kost veel tijd en in deze tijd leert Rose zichzelf steeds beter kennen. De vraag is echter of ze haar doel wel kan bereiken.

Mijn mening

Na het lezen van De bekentenis vraag ik me nog steeds af wat de bekentenis nu eigenlijk was. Er is veel gebeurd en er wordt veel verteld, maar de titel suggereert een bepaalde actie van een van de hoofdpersonen. En die heb ik niet kunnen ontdekken. Maar misschien heb ik iets gemist. Het boek geeft me daarmee wel een beetje een onbevredigd gevoel. Alsof het niet helemaal af is terwijl er geen vervolg zal komen.

Het boek speelt afwisselend in het heden en het verleden. Dat zorgt dat het interessant blijft en houdt de vaart erin. Het is mooi om te zien dat personen in beide tijden met dezelfde keuzes te maken krijgen en dat ze dat elk op hun eigen manier oplossen.

Elise komt op mij heel kinderlijk over. Ze is dan ook nog vrij jong, vergeleken met de mensen om haar heen. Rose is een stuk ouder en komt ook volwassener over. Toch is ook zij nog jong voor haar leeftijd. Soms irriteerde me dat wel een beetje, die onvolwassenheid.

Je ziet wel ontwikkeling in de beide jonge vrouwen. Ze leren over zichzelf en trekken hun conclusies. Toch gaf het boek me niet echt het gevoel dat er iets bereikt was. Daarom geef ik het drie sterren.