De achtbaantester - Nancy Olthoff

Het leven van Herman van Dusselen is vrij overzichtelijk. Hij houdt zijn huis goed schoon en hij speelt met zijn knikkerbanen. Af en toe ziet hij zijn oom Frans of de buren. Als hij op een dag de suikerspinnenverkoopster Jeanette ontmoet, verandert dit drastisch. Hij wordt uit zijn comfort zone geslingerd en hij moet beslissen of hij terug kruipt in zijn veilige omgeving of toch het risico neemt zich buiten zijn gebruikelijke paden te begeven. De achtbaantester is het toch wel enigszins confronterende debuut van Nancy Olthoff.

De achtbaantester in het kort

Herman van Dusselen is niet zoals andere mensen. Hij neemt genoegen met zijn knikkerbanen en zijn huishouden. Daarbij is hij druk met het wegstoppen van zijn herinneringen aan vervelende gebeurtenissen in het verleden. Zijn ouders zijn jong overleden, hij heeft geen broers en zussen maar wel een oom waar hij nog af en toe contact mee heeft. Hij zou zo nog jaren doorgeleefd hebben, als er niet iets onverwachts gebeurd zou zijn.

Normaal gesproken komt Herman nooit in het pretpark in zijn dorp. Maar nu hij er wel is, wordt hij aangetrokken door de suikerspinnenkraam. De verkoopster, Jeanette, maakt meteen grote indruk op Herman. Ze is aardig, ziet er leuk uit en heeft heel bijzondere kleding aan. Jeanette blijft in zijn hoofd zitten.

Herman besluit de volgende dag terug te gaan en Jeanette aan te spreken. Met leuke vrouwen praten is echter niet zijn specialiteit, dus het loopt niet zoals gewenst. Maar hij geeft niet op en uiteindelijk spreken ze af samen in de achtbaan te gaan. Er is echter een probleem: hij durft niet.

Nu staat Herman voor de keuze: gaat hij zijn angsten overwinnen, of doet hij wat hij altijd deed, namelijk helemaal niets?

Mijn mening

Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Dat is wat centraal staat in dit boek. Voor Herman geldt dat wel heel extreem: hij doet eigenlijk nooit iets anders dan anders. Tot die ene dag waarop hij naar het pretpark gaat. En dan krijgt hij daadwerkelijk iets anders dan anders. Herman is dan misschien een speciaal geval, maar ik denk dat veel mensen toch wel iets van zichzelf in hem zullen herkennen.

Hoe makkelijk is het niet om in gewoontes te blijven hangen, ook als je weet dat die niet altijd het beste voor je zijn. In De achtbaantester wordt mooi duidelijk gemaakt dat het onbekende eng kan zijn. Bovendien laat het verhaal goed zien dat de uitkomst misschien niet altijd voorspelbaar is maar dat dat niet wil zeggen dat het niet goed is. Met andere woorden: weg met die angsten en doe wat je altijd al wilde!

Oké, dat is ook weer wat makkelijk gezegd. Maar het zet je wel aan het denken. En dat vind ik altijd prettig aan een boek: dat je er ook nadat je het uit hebt nog over blijft nadenken. Verder is het natuurlijk ook nog een fictief verhaal dat prettig leest en ook nog regelmatig grappig is. Je vliegt vrij snel door het verhaal heen. Misschien komt dat doordat de hoofdstukken kort zijn, maar zeker ook omdat Herman je zo meesleept. Als Nancy Olthoff besluit nog een boek te schrijven, dan zou ik het graag weer lezen!