Als Pieter Elting van een welverdiende vakantie wil gaan genieten, wordt hij ontvoerd. Niet voor losgeld, zoals blijkt, maar om tot inkeer te komen. Zijn ontvoerders willen namelijk dat hij nadenkt over wat hij heeft aangericht. Elting is zich echter van geen kwaad bewust. Totdat de ontvoerders hem openheid van zaken geven. Maar kan hij zichzelf dan nog redden? In Dagen van schaamte is het Lieneke Dijkzeul weer gelukt sympathie op te wekken voor degene die nu de dader is, want dader is slachtoffer en andersom.
Dagen van schaamte in het kort
Net nadat Pieter Elting thuisgekomen is voor een week relaxen in en om het huis, wordt er aangebeld. Twee figuren met bivakmutsen staan voor de deur. Het volgende wat hij meekrijgt, is dat hij in de kofferbak van een auto ligt. Hij is ontvoerd.
De twee daders, een man en een vrouw, maken al snel duidelijk dat het niet om losgeld te doen is. Nee, het gaat erom dat Elting tot het inzicht komt dat hij verkeerd heeft gehandeld. Hoe precies, dat is aan hem om te ontdekken. En tijd om na te denken heeft hij voldoende. Hij ligt vastgebonden op een bed, krijgt driemaal daags een niet bepaald smakelijke maaltijd en moet een luier om want toiletbezoek is er niet bij. Douchen mag maar een keer in de week, onder gloeiend heet water, en naar buiten toe alleen vastgebonden in een rolstoel. En daar staat hij dan in de stromende regen.
Elting ziet dit als pure mishandeling. Wat heeft hij gedaan waardoor hij dit verdiend zou hebben? Hij komt er zelf niet uit. Dan krijgt hij van een van de ontvoerders een document waarin ze precies heeft opgeschreven waar het om draait. Dan wordt het Elting al snel duidelijk. Hij betuigt spijt maar kan hij daarmee goedmaken wat in het verleden verkeerd is gegaan?
Mijn mening over Dagen van schaamte
Waar Lieneke Dijkzeul goed in is, is het neerzetten van daders als slachtoffers en het veranderen van slachtoffers in daders. Ook in Dagen van schaamte zie je dat weer terug. Aanvankelijk lijkt Pieter Elting een willekeurig slachtoffer. Als je verder leest, blijkt echter dat hem wel degelijk iets te verwijten valt. En de daders zijn dan wel niet goed bezig, ook zij hebben door onrecht gedreven motieven voor hun daden. En zo is het mogelijk dat je ze hun handelen niet gaat verwijten, hoe fout het ook is.
Het hele verhaal duurt ongeveer een week. Ondanks dat het boek niet zo heel veel pagina’s telt, is er daardoor best wel veel ruimte voor elke dag. En dat terwijl er eigenlijk vrij weinig gebeurt. Pieter Elting ligt op bed en overdenkt zijn leven. Soms neigt dat even naar langdradigheid, maar niet vaak.
Wat ik erg leuk vind, is hoe het begin en het einde aan elkaar verbonden zijn. Het begint met een vrouw die uit het raam kijkt en beschrijft wat ze ziet. Aan het einde zien we diezelfde vrouw weer terug en staat ze weer voor het raam. Nu heb je meer kennis van de context en begrijp je haar ook beter. Ze maakt zo het verhaal mooi rond.
Nu nog het aantal sterren. Ik vond het een mooi boek maar wel iets minder dan het vorige dat ik van Dijkzeul las, Als padden schreeuwen. Dat boek kreeg vijf sterren, dus Dagen van schaamte geef ik er vier.
Meer informatie over Dagen van schaamte
- Uitgeverij: Ambo|Anthos
- Verschijningsdatum: november 2016
- Aantal pagina’s: 253
- Verkrijgbaar als:
- paperback (ISBN: 9789026337154)
- ebook (ISBN: 9789026337161)
- dwarsligger (ISBN: 9789049805098)
- hardcover extra grote letters (ISBN: 9789046322710)
