Blind date - Marelle Boersma

Na het ongeluk waarbij haar vader overleed, heeft Moon nog maar één ding waar ze echt blij van wordt: haar blog. Als ze de gelegenheid krijgt deze website flink uit te bouwen, grijpt ze die kans dan ook met beide handen aan. Al gauw verliest ze echter de grip op haar eigen blog en haar leven. Wie zijn haar echte vrienden en wie willen haar alleen maar gebruiken? En dan wordt ze ook nog eens bedreigd via de reacties op haar blog. Met Blind date heeft Marelle Boersma weer een superspannende thriller afgeleverd die je vooral tegen het einde gewoon niet meer weg kan leggen.

Blind date in het kort

Het leven van Moon bestaat uit werken voor de bitch Tanja, haar vriendin Amy en haar blog. Op dit blog beschrijft ze haar ervaringen in het dating-circuit. Dat doet ze goed, want ze heeft veel volgers. Het is het enige in haar leven waar ze blij van wordt. Moon heeft namelijk een jaar geleden iets vreselijks meegemaakt: haar vader en broer hebben een ongeluk gehad waarbij haar vader meteen dood was.

Moon krijgt de kans om haar blog flink te vergroten met behulp van een subsidie voor startende ondernemers. Ze hapt meteen toe. Als haar oude vriend Nick toevallig weer in haar leven komt, springt hij ook meteen in de onderneming. En ook vriendin Amy is al snel van de partij. Moon is blij dat haar blog steeds populairder wordt, maar ondertussen raakt ze wel de controle over haar blog kwijt. Wat het er niet gemakkelijker op maakt, is dat er een anonieme volger is, de “Utrechtse dater”, die bedreigingen uit aan Moons adres. Moon heeft het gevoel dat iedereen van haar probeert te profiteren en weet niet meer wie ze kan vertrouwen.

De situatie komt tot een hoogtepunt als er een live event georganiseerd wordt uit naam van het blog. Moon denkt dat haar vrienden gevaar lopen en neemt haar eigen maatregelen. Dat leidt tot een onverwacht einde van het feest.

Mijn mening over Blind date

Als website-bezitter spreekt het onderwerp van Blind date me natuurlijk erg aan. Het is heel herkenbaar hoe Moon het groeien van haar blog beleeft. Maar dat op zich is natuurlijk niet spannend, daar zorgen de overige gebeurtenissen voor.

Wat kenmerkend is voor dit boek, is dat het lang onduidelijk blijft wat de ware motieven van de verschillende personages zijn en wat nu “de waarheid” is. Elk personage heeft zijn eigen waarheid en net als Moon ga je als lezer dan ook twijfelen aan de betrouwbaarheid van alle personen. Dat wordt op een gegeven moment zelfs zo erg dat ik het boek niet meer weg kon leggen tot ik het uit had. Ik moest het gewoon weten.

Het lijkt me nu minder een waargebeurd verhaal dan in andere boeken van Boersma. Natuurlijk speelt de Utrechtse serieverkrachter wel een rol, maar meer op de achtergrond. Ik kan me natuurlijk vergissen, misschien is iets dergelijks wel echt gebeurd, wie zal het zeggen! Marelle Boersma heeft het in ieder geval zo op weten te schrijven dat je alles gelooft. En dat op een prettig leesbare manier en met een bijzonder verrassend slot.