De levenden en de doden - Nele Neuhaus

Met De levenden en de doden heeft Nele Neuhaus weer een thriller afgeleverd die je gewoon moet lezen. Pia Kirchhoff staat op het punt op huwelijksreis te gaan, als een vrouw wordt neergeschoten. Niet lang daarna volgt een tweede moord. De huwelijksreis gaat in de ijskast en Pia zet alles op alles om de moordenaar te vinden. Waarom moesten deze mensen dood, wat is het verband tussen de slachtoffers en wie heeft de moorden op zijn geweten?

De levenden en de doden in het kort

De levenden en de doden speelt zich af aan het einde van het jaar. Het is bijna Kerstmis. Pia Kirchhoff heeft vakantie en is aan het inpakken om op huwelijksreis te gaan. Dan wordt ze door haar collega’s gebeld om even bij te springen. Een vrouw die haar hond uitliet, is neergeschoten. Van de dader ontbreekt elk spoor. Ook een motief is niet meteen duidelijk. Om meer zicht te krijgen op de dader en zijn beweegredenen, wordt het team gesteund door de superirritante profiler Andreas Neff.

Niet lang daarna valt er een tweede slachtoffer. Deze keer wordt een vrouw thuis in de keuken door het raam neergeschoten. Het is duidelijk dat het om dezelfde dader gaat. Nog steeds is onduidelijk waarom de vrouwen vermoord zijn. Pia besluit haar huwelijksreis uit te stellen. Ze kan het niet over haar hart verkrijgen lekker op vakantie te gaan terwijl haar collega’s druk zijn met deze zaak.

Als er een derde slachtoffer valt, komt de naam Kirsten Stadler naar voren. Dit is een vrouw die tien jaar eerder is overleden aan een hersenbloeding. Haar organen zijn voor donatie afgestaan aan onder andere het derde slachtoffer. Zij zou wel eens de verbindende schakel kunnen zijn. Het eerste slachtoffer woonde bij haar in de buurt, de echtgenoot van de tweede was betrokken bij de orgaantransplantaties.

Deze Kirsten Stadler had twee kinderen: een zoon en een dochter. De dochter, Helen, heeft een aantal maanden eerder zelfmoord gepleegd. Ze voelde zich schuldig aan de dood van haar moeder.

Pia Kirchhoff en Oliver von Bodenstein duiken steeds dieper de wereld van de orgaandonaties in en ontdekken dat die wereld vol misstanden zit. Dankzij eerder speurwerk van Helen Stadler krijgen ze een vermoeden wie de volgende slachtoffers worden. Zullen ze ze op tijd vinden om ze te kunnen beschermen?

Mijn mening over De levenden en de doden

De thrillers van Nele Neuhaus kenmerken zich door hun vele personages en hun onderlinge verbanden. Als je niet goed oplet, raak je zo de draad kwijt. Soms denk ik wel eens dat ik eigenlijk een schema zou moeten maken tijdens het lezen, zodat ik af en toe even kan opzoeken hoe het ook al weer zat: wie kent wie en waarvan? Hoewel het plot vaak wel redelijk ingewikkeld in elkaar zit, heb ik Nele Neuhaus niet op fouten kunnen betrappen. Knap werk!

Ook in De levenden en de doden heeft Neuhaus zich weer heerlijk uitgeleefd op haar personages. Het resultaat is een boek vol intriges, spanning en moordpartijen. Een echte Nele Neuhaus dus. Het boek heeft me dan ook precies gebracht wat had ik had gehoopt en verwacht: uren lekker leesplezier.

Hoewel ik niet zo dol ben op het zoeken naar boodschappen in boeken, viel me in De levenden en de doden wel een boodschap op. De gang van zaken rond orgaantransplantaties in Duitsland werd namelijk duidelijk aan de kaak gesteld. Nu was het in het beschreven ziekenhuis wel heel extreem en in werkelijkheid zal het hopelijk anders gaan, maar ik kreeg toch sterk de indruk dat Neuhaus vindt dat het in de echte praktijk beter kan. En hoe kun je dat beter ventileren dan in een boek waarin de ene na de andere slechterik wordt gestraft?

Pia Kirchhoff en Oliver von Bodenstein zijn het grootste deel van de tijd aan het woord. Ook de dader krijgt af en toe de gelegenheid van zich te laten horen. Maar eigenlijk zegt hij niet veel. Hij maakt duidelijk wie hij is en waar hij op dat moment aan denkt. Daarom vroeg ik me af en toe af waarom hij eigenlijk aan het woord gelaten werd. Ik hoor graag wat van de dader, maar het zou wat mij betreft wel wat meer informatie op mogen leveren die de rechercheurs nog niet hebben.

Al met al is dit boek zeer de moeite waard om te lezen. Zeker als je ook de eerdere boeken van Neuhaus hebt gelezen, dan zou ik je De levenden en de doden aanraden. Maar ook als je nog nooit van Nele Neuhaus had gehoord maar wel van trhillers houdt, is dit boek aan te bevelen. Maar dan is het wel leuker om te beginnen bij haar eerste boek, Diepe wonden. Dan lees je de privébeslommeringen van Pia en Oliver tenminste in de juiste volgorde. Verder zijn de boeken prima los van elkaar te lezen.