Roos is 52, gescheiden en moeder van Madelief. Ze leeft haar leven zo goed en kwaad als het gaat in een flatje terwijl ze rondkomt van een saaie advocatenbaan. Als Madelief weer bij haar intrekt, komt hun relatie onder spanning te staan. Dat wordt nog verder versterkt door het uitbreken van corona. Ondertussen klimt oma Loes op de barricaden om te strijden voor een beter beeld van de ouderen in de maatschappij. Ook dat nog van Anya Niewierra en haar dochter Merel Godelieve beschrijft het veranderende leven van drie generaties door middel van dagboekfragmenten.
Ook dat nog in het kort
Roos leidt niet meer het leven dat ze ooit had. Van een comfortabele woning verhuisde ze na haar scheiding naar een flatje. In plaats van haar droombaan werkt ze als ondergewaardeerd advocaat. Ze schrijft alles van zich af in haar dagboek. Dan brengt een onverwachte ontmoeting weer wat licht in haar leven.
Als haar vriend haar dumpt, heeft de dochter van Roos geen woonruimte meer. Logisch dat Madelief daarom bij Roos intrekt, vindt Madelief. Moeder Roos is echter geen gezelschap meer gewend en heeft grote moeite om zich aan te passen. Ook Madelief gaat haar frustraties in een dagboek neerpennen. Ze is niet alleen gedumpt door haar vriend, ze raakt ook nog eens haar baan in de evenementensector kwijt. Noodgedwongen ontdekt ze haar passie en slaat ze een heel andere weg in.
Ondertussen is oma Loes druk bezig met het schrijven van een boek. Zoals de maatschappij met ouderen omgaat, is niet meer van deze tijd. Daar wil ze tegen in opstand komen. Roos ziet het met lede ogen aan.
Zo zien drie generaties hun leven drastisch veranderen door corona en allerlei persoonlijke omstandigheden. Toch blijven ze elkaar trouw, ze zijn tenslotte familie!
Mijn mening
Dit is weer zo’n boek waarvan ik van tevoren eigenlijk geen idee had wat ik ervan kon verwachten. Het pakte goed uit. Roos en Madelief schrijven zonder schaamte in hun dagboek en laten zien hoe ze hun leven na verschillende tegenslagen weer oppakken. Heel mooi. En hoewel oma’s doel serieus is, kon ik erg om haar lachen.
Een boek met twee schrijvers, dan vraag ik me altijd af wie wat schreef. Het klinkt logisch als de moeder het verhaal van Roos schreef en de dochter het verhaal van Madelief. Ik vond de schrijfstijl echter erg op elkaar lijken. Dus ofwel ze hebben het goed afgestemd, ofwel de verdeling was anders dan per personage.
Om nog even door te gaan over de schrijfstijl. Die vond ik erg populair en af en toe een beetje spreektaal-achtig. Maar dat mag, want het is een dagboek. Het las wel goed verder. Opvallend was dat zowel Roos als Madelief regelmatig iets toelicht door tussen haakjes te beginnen met een =-teken en daarna de verklarende tekst. Zou dat een erfelijke gewoonte zijn?
In ieder geval heb ik wel om de verhalen kunnen lachen en was het hier en daar ook erg herkenbaar. Daarom geef ik Ook dat nog vier sterren.
Meer informatie over Ook dat nog
- Uitgever: Luitingh-Sijthoff
- Verschijningsdatum: juni 2022
- Aantal pagina’s: 256
- Verkrijgbaar als: paperback, e-book, luisterboek
- ISBN:
- Paperback: 9789024599622
- E-book: 9789024599639
- Luisterboek: 9789024599714
