Wie niet horen wil - Nicci French

Tess is alleenstaande moeder van de driejarige Poppy. Ze heeft de zorg voor haar dochter goed geregeld met haar ex, denkt ze. Maar dan komt Poppy thuis met een onheilspellende tekening. Tess weet dat Poppy iets heeft gezien, maar als ze daarmee naar de politie gaat, wordt er niet naar haar geluisterd. Dan stelt ze zelf maar een onderzoek in. Dat leidt tot onverwachte ontdekkingen en gevaarlijke situaties. Wie niet horen wil is een echte Nicci French, maar dan weer net even anders. Maar zeker zo spannend als hun eerdere boeken!

Wie niet horen wil in het kort

Een jaar geleden zijn Tess en haar vriend Jason uit elkaar gegaan. Nu delen ze de zorg voor hun driejarige dochter Poppy. Dat gaat best goed, vinden ze zelf. Tot op een dag Poppy terugkomt van een bezoek aan haar vader. Ze gedraagt zich anders dan anders en heeft een duistere tekening gemaakt: helemaal in het zwart en van een vrouw die van een flatgebouw naar beneden valt.

Tess is ervan overtuigd dat Poppy iets gezien heeft. Ze maakt zich zorgen. Als Poppy zich vreemd blijft gedragen, besluit Tess naar de politie te gaan. Daar kunnen ze niets met haar verhaal, er is immers geen misdrijf gepleegd. Maar dan hoort Tess dat er een vrouw uit een flatgebouw is gesprongen of gevallen. Weer gaat Tess naar de politie en weer wordt ze niet gehoord.

Tess besluit het heft in eigen hand te nemen. Een voor een verdenkt ze alle mannen in haar omgeving. Dat is niet goed voor haar relaties. Gelukkig steunt haar vriend Aidan haar wel, ondanks dat Tess even geen tijd meer voor hem heeft.

Als de politie verdachte omstandigheden ontdekt rond de dood van de vrouw bij het flatgebouw, hoopt Tess eindelijk dat ze gehoord wordt. Maar dat blijkt niet het geval. Er wordt haar nogmaals verteld dat ze zich erbuiten moet houden. Ook het bewijs dat Tess vindt, kan ze niet bij de politie kwijt. Ze weet echter inmiddels wie de dader is en dat die kennis ook gevaar voor haar oplevert. Daarom besluit ze tot een laatste wanhoopsdaad.

Mijn mening

Met Wie niet horen wil is Nicci French weer een beetje terug op het oude pad, van voor de serie over Frieda Klein. Een sterke vrouw speelt de hoofdrol. Ze is op een of andere manier slachtoffer en moet zelf tot een oplossing zien te komen. De eerdere boeken begonnen me op een gegeven moment een beetje te vervelen. Toen kwam de serie over Frieda Klein en was ik weer enthousiast. Tot het laatste deel, toen was het wat mij betreft echt op. Na al die andere boeken vond ik dit weer fijn om te lezen.

Zoals alle boeken van Nicci French is Wie niet horen wil lekker spannend. Dat begint al vrij snel aan het begin, als de jonge dochter met haar tekening thuiskomt. Tess is de enige verteller, zodat je ook echt niet meer weet dan zij. Aan het einde vertelt zelfs zij niet meer alles, zodat haar oplossing van het verhaal ook echt als een verrassing komt.

Het boek leest lekker weg. Ik vond dan ook zeker een plezier om te lezen. Je leert de belangrijkste karakters vrij goed kennen. Alleen net niet zo goed dat je de dader zelf kan aanwijzen. Dat houdt het lekker spannend. Er was eigenlijk maar één ding wat me stoorde, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk, en dat is de naam van het dochtertje: Poppy. Dat vind ik zo’n ongelooflijk truttige babynaam, niet echt iets voor in een boek. Maar ja, dat is de keuze van de schrijvers. Verder vind ik het boek zeker een aanrader.