Echo - Thomas Olde Heuvelt

Als Nick Grevers met zijn klimmaatje Augustin in de Zwitserse bergen is, ontdekt hij een berg met een bijzondere aantrekkingskracht. Er is weinig bekend over de berg en ook de bewoners van het dal willen er niet veel over kwijt. Nick en Augustin besluiten de berg te gaan bedwingen. Eenmaal daar lijkt de berg een eigen leven te hebben. Alleen Nick komt terug, zwaar gewond. Bovendien lijkt hij nog iets van boven meegenomen te hebben, want er gebeuren vreemde dingen. In Echo van Thomas Olde Heuvelt is bijna niets wat het lijkt.

Echo in het kort

Nick Grevers en Augustin zijn ervaren bergbeklimmers. Als ze een mooie berg zien, durven ze het dan ook best aan om die te gaan beklimmen. Ondanks dat er nauwelijks informatie te vinden is over deze berg en ondanks dat er geen pad naartoe is. Eenmaal onderweg raken ze snel in verwarring. Het weer verslechtert en het dal dat naar de voet van de berg leidt, lijkt steeds groter te worden.

De beklimming is een zware beproeving. Op de terugweg gaat het mis. Augustin verdwijnt en Nick raakt zwaargewond. Hij wordt gered, maar zijn gezicht zal er nooit meer hetzelfde uitzien. Eenmaal terug in Nederland, gebeuren er rare dingen rondom Nick. Mensen die met hem in aanraking zijn geweest, houden daar vreemde verschijnselen aan over. Ook zijn vriend Sam wordt hier door getroffen, maar in mindere mate.

Sam probeert Nick te helpen door hem mee terug te nemen naar de Zwitserse bergen. Daar worden ze echter niet bepaald met open armen ontvangen. Het wordt Sam steeds duidelijker wat er met Nick aan de hand is en hoe hij dat moet oplossen. Ondertussen worstelt hij ook nog met zijn eigen demonen uit het verleden.

Mijn mening

Wat zonde. Anders kan ik het niet zeggen. Het verhaal is geweldig. Maar de manier van schrijven vond ik uiterst irritant en waarschijnlijk mede daardoor kwam het ook niet geloofwaardig over. Het eerste hoofdstuk zorgt dat je er gelijk middenin zit. Dit is een vooruitblik op wat er ergens aan het einde gaat gebeuren. En dat is enorm spannend en zorgt dat je meteen verder wil gaan lezen.

Maar zodra Sam zijn mond opendoet, gaat het mis. Hoewel het in het begin van het boek mee lijkt te vallen maar naar het einde toe steeds erger wordt. Hij noemt zichzelf afwisselend ‘ik’ en ‘jij’, heel verwarrend. Zinnen beginnen vaak met het onderwerp, waarna dat weer herhaald wordt: “Nick, hij keek langs me heen.” Of iets anders: “En ik knikken” in plaats van gewoon “En ik knikte.” Dat leest nou niet bepaald prettig.

Ik kende Thomas Olde Heuvelt van het geschenk van de maand van het spannende boek van 2019: Dolores Dolly Poppedijn. Toen ik aan Echo wilde beginnen en mij realiseerde dat dit van dezelfde schrijver was, wilde ik het aanvankelijk wegleggen. Uiteindelijk bleek Echo minder irritant maar nog steeds geen genoegen om te lezen. Omdat het verhaal op zich wel spannend is en ik het wel wilde uitlezen, ondanks de vervelende schrijfstijl, geef ik het drie sterren.