Gebroken meisjes - Simone St. James

In de jaren vijftig zitten vier vriendinnen op de kostschool Idlewild Hall. Ze zijn ervan overtuigd dat het er spookt. Als een van de vier verdwijnt, denken de andere drie dat ze vermoord is, maar de schoolleiding gaat niet naar haar op zoek want ze zal wel zijn weggelopen. In 2014 hoort Fiona Sheridan dat het inmiddels gesloten en vervallen Idlewild Hall gerestaureerd gaat worden. Ze gaat erheen, omdat haar zus daar twintig jaar geleden dood is gevonden. Dan wordt er een lugubere vondst gedaan. Gebroken meisjes van Simone St. James is een combinatie van een thriller en een spookverhaal.

Gebroken meisjes in het kort

1950. Katie, Roberta, CeCe en Sonia zijn kamergenotes op de kostschool Idlewild Hall, een school voor buitenechtelijke en moeilijke meisjes. Ze zijn vriendinnen en vertellen elkaar alles. Als op een dag Sonia niet terugkomt van een bezoek aan haar familie, geloven de andere drie dan ook niet dat ze weggelopen is. Dat is wel wat de schoolleiding en de politie geloven. Er wordt niet haar gezocht. De drie denken er anders over. Sonia moet wel vermoord zijn. Er gaan immers geruchten dat het spookt op de school. En het zijn niet alleen de geruchten. Iedereen krijgt op een of andere manier wel iets te zien van de geest van Mary Hand.

2014. Journaliste Fiona Sheridan hoort van de restauratie van Idlewild Hall. De school is jaren geleden gesloten en is vervallen. Twintig jaar geleden is haar zus Deb op het sportveld van de school gevonden, dood. De dader zit vast maar Fiona wil meer weten over de toedracht. Ook zij krijgt al snel te maken met onverklaarbare sensaties. Bovendien is ze toevallig aanwezig als de werklui iets vinden wat ze liever niet hadden gezien. Samen met haar vriend, die bij de politie is, duikt Fiona in deze zaak.

Steeds meer details komen boven water. Daarmee haalt ze zich wel de woede op de hals van mensen die bepaalde zaken liever niet aan het licht gebracht hadden zien worden. Fiona moet en zal echter de raadsels uit het verleden oplossen.

Mijn mening

Mijn eerste gedachte bij het lezen van dit boek was, wanneer begint het nu? Het start met een spannend stukje maar daarna gaat de vaart er een beetje uit. Hoewel het boek in twee verschillende tijden speelt en door meerdere personen verteld wordt, meestal wel een garantie voor snelheid, miste ik dat in Gebroken meisjes.

Een ding wat me steeds meer begon op te vallen en waar ik me een beetje aan ging ergeren, was de kleding van de personages. Ze konden bijna niet de deur uitgaan zonder dat de schrijfster ons vertelde wat voor kleding ze precies droegen. En daar waren opvallend veel groene kledingstukken bij.

Het verhaal op zich vond ik origineel. Niet realistisch, met dat gespook, maar ook weer niet overdreven. Het einde deed me ook goed. De manier waarop het geschreven is, gaf ook geen aanleiding tot klagen. Dat betekent voor mij dat het goed is. Alles bij elkaar is dit dus een boek met zowel positieve als negatieve punten, waarbij beide niet erg overheersen. Daarom geef ik het drie sterren.