De Napolitaanse romans 2: De nieuwe achternaam - Elena Ferrante

In de Napolitaanse romans vertelt Elena Ferrante over het leven van twee vriendinnen: Elena Greco en Lila Cerullo. Beide meisjes zijn heel verschillend maar toch kunnen ze niet zonder elkaar. In het tweede deel van deze vierdelige serie, De nieuwe achternaam, volgen we de meisjes vanaf de trouwdag van Lila tot na het afstuderen van Elena. De meiden verliezen elkaar uit het oog maar komen toch steeds weer bij elkaar terug. Een mooie roman over vriendschap ondanks grote verschillen.

De nieuwe achternaam in het kort

Lila is op haar zestiende getrouwd met de niet onbemiddelde Stefano. Al direct na de bruiloft slaan de twijfels toe. En daar komt bij dat ze maar niet zwanger raakt. En als het gebeurt, verliest ze het kind. Om aan te sterken gaat ze een zomer lang naar het eiland Ischia. Hoewel ze eigenlijk zou moeten werken om geld te verdienen, gaat Elena mee. Ook Lila’s moeder en haar schoonzus gaan mee.

Op het eiland zijn ook Nino en zijn vriend Bruno. Elena heeft al van jongs af aan een oogje op Nino. Ze doet er dan ook alles aan om zo veel mogelijk tijd met de jongens door te brengen. Nino heeft echter geen oog voor Elena. Voor Lila wordt het hoe langer hoe moeilijker om haar huwelijk vol te houden.

Ondertussen heeft Elena met succes het gymnasium doorlopen. Dat is best bijzonder voor een meisje van haar armoedige afkomst. Ze krijgt zelfs de kans om te gaan studeren. Die kans grijpt ze met beide handen aan. Het zorgt er echter wel voor dat ze zich steeds minder thuis voelt tussen haar oude bekenden in Napels. Maar ook bij de studenten in Pisa voelt ze zich anders.

Vroeger was Lila de slimste van de twee. Toch eindigt zij als jong getrouwde met een slecht huwelijk en moet ze werken terwijl Elena wel de hoogst mogelijke opleiding kan doen. Maar kan zij echt haar afkomst overstijgen?

Mijn mening over De nieuwe achternaam

Het eerste deel van de Napolitaanse romans was een boek om even in te komen. Pas halverwege begon het lekker te lezen. Bij het tweede deel had ik daar geen last van: ik zat meteen midden in het verhaal. De nieuwe achternaam gaat dan ook bijna naadloos verder waar De geniale vriendin was gebleven. En ook De nieuwe achternaam eindigt niet echt met een einde. Doorlezen dus, nog twee te gaan!

Het is mooi om te lezen hoe twee meisjes die in hun vroege jeugd redelijk gelijk zijn, zo verschillend kunnen opgroeien. Welke kansen iemand krijgt, bepaalt voor een groot deel hoe het verdere leven verloopt. Tussen Lila en Elena ontstaan steeds tegenstellingen. Lijkt Lila het aan het einde van het eerste boek het beste voor elkaar te hebben, in de loop van het tweede blijkt het toch even anders te zitten. En steeds blijven ze elkaar opzoeken.

Wat de weg ook is die bewandeld wordt, steeds komen er twijfels en onzekerheden. Het maakt niet uit wat je doet, er is altijd wel iets. Dat is wat ik uit dit boek haal. Zowel Elena als Lila wordt niet echt gelukkig, ondanks de kansen die zij wel en de ander niet heeft gekregen. Het zet je wel aan het denken.

De opeenvolgende boeken van de Napolitaanse romans schijnen steeds beter te worden, dus ik geef De nieuwe achternaam vier sterren. Dan kan ik de volgende een hoger aantal geven, als die daadwerkelijk nog beter zijn!