Levenslustig, opgewekt en in voor een geintje. Dat klinkt nou niet bepaald als de omschrijving van de gemiddelde tachtigplusser. Toch omschrijft dit het best welk beeld ik van Hendrik Groen heb gekregen. Hij is 83, dus oud, maar nog lang niet dood. In zijn geheime dagboek beschrijft hij het dagelijks leven in een verzorgingstehuis: alle geklaag en gezeur maar ook de leuke dingen van het leven. Hij beschrijft het zodanig dat je soms bijna zou gaan denken dat het leuk is om oud te zijn en in een verzorgingshuis te wonen.
Hendrik Groen
Hendrik Groen is een pseudoniem. Zijn echte naam wordt goed geheim gehouden, want een zoektocht op internet levert slechts een keer een naam op. Omdat ik daardoor niet zeker kan zijn dat deze naam klopt, ga ik die hier niet herhalen.
Op de website van de uitgeverij, Meulenhoff, lees ik dat Hendrik Groen helemaal niet in een verzorgingstehuis woont, maar dat hij wel uit eigen ervaring spreekt. Nog steeds schrijft hij af en toe stukjes over het leven in het huis. Deze stukjes zijn te vinden op http://torpedomagazine.nl/author/hendrik-groen/. Dat wil zeggen, op 7 april 2015 is er nog een stukje verschenen. De goede man is inmiddels 85, dus wie weet hoe lang hij het nog volhoudt. Tenminste, als de schrijver net zo oud is als Hendrik Groen zelf.
Pogingen iets van het leven te maken is het debuut van Hendrik Groen en zo populair dat zelfs de filmrechten al zijn verkocht. Productiemaatschappij BlazHoffski/Dahl TV heeft aangekondigd er een dramaserie van te willen maken.
Update 10 juli 2015: Er komt een vervolg op dit boek! Het verschijnt in januari 2016 en gaat heten: Zolang er leven is.
Waar gaat Pogingen iets van het leven te maken over?
Pogingen iets van het leven te maken heeft als ondertitel: Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83 ¼ jaar. En dan moet je natuurlijk meteen denken aan Het geheime dagboek van Adrian Mole, 13 ¾ jaar van Sue Townsend. Waar Adrian Mole aan het begin van zijn leven staat en zich zorgen maakt over van alles en nog wat in zijn omgeving, staat Hendrik Groen juist aan de andere kant van het leven. Daar becommentarieert hij alles en iedereen in het verzorgingstehuis waar hij woont.
Doel van het schrijven van het dagboek is om eens iets te doen aan het gezever en gezeur in het huis: “Terwijl een van de redenen om te gaan schrijven was om van leer te trekken tegen dat eeuwige gesomber hier”, zoals hij het zelf zegt. Hij merkt dat op nadat hij zijn dagboek heeft herlezen en merkt dat hij zelf ook nog wel eens wat te klagen heeft. Gelukkig gaat dat vooral over de leiding van het tehuis en niet over zijn eigen kwalen en gebreken.
Uit het grootste deel van het dagboek spreekt echter een enorme zin in het leven. Zo is Hendrik blij als hij de lente weer heeft gehaald en later als hij de zomer heeft gehaald. Je ziet ook echt dat hij, zoals de titel zegt, pogingen doet iets van het leven te maken. Aan het begin van het boek heeft hij nauwelijks vrienden. Alleen Evert, met wie hij regelmatig een borreltje drinkt. Daar komen al snel meer mensen bij, met wie ze de Oud-Maar-Niet-Doodclub oprichten. Deze groep bestaat uit zes man: naast Hendrik en Evert zijn er Edward, Eefje, Graeme en Grietje. Samen trekken ze er regelmatig op uit en hebben ze de grootste lol. Dit tot jaloezie van de overige bewoners.
Hendrik ontwikkelt zelfs een gevoel voor een van de leden van de club dat nog het meest lijkt op verliefdheid. Hij benoemt het zelf niet zo, maar het ligt er wel dik bovenop. Helaas is het zo dat de club bestaat uit oude mensen en dat de kans op gebreken daardoor groot is. Zo moet Evert eerst een paar tenen en later een heel onderbeen missen en wordt Grietje langzaam dement. Ook Eefje komt de tijd niet ongeschonden door.
Hendrik zelf ploetert zich aardig door het leven, na een tijdje zelfs op een flitsende scootmobiel. Het boek bestrijkt een heel jaar, van 1 januari 2013 tot en met 31 december 2013. Hoewel hij zich aan het begin hardop afvraagt of hij de laatste dag wel zal halen, lijkt hij fit genoeg voor nog een jaartje dagboek.
Mijn mening over Pogingen iets van het leven te maken
Pogingen iets van het leven te maken is heel anders dan andere boeken. Het is echt een dagboek. In Pogingen iets van het leven te maken staat een jaar uit het leven van een bejaarde centraal. Hij schrijft echter wel bijna alsof het een ‘gewoon’ boek wordt. Doordat sommige gebeurtenissen zich over meerdere dagen uitstrekken, wordt er af en toe echt wat spanning opgebouwd en wil je lezen hoe het verder gaat met bepaalde zaken. De leeftijd van de hoofdrolspelers maakt het natuurlijk ook spannend: halen ze het einde van het boek nog wel?
Zoals Hendrik Groen het beschrijft, zou je soms bijna denken dat het leuk is om te oud te zijn. Hendrik is, net als zijn vrienden, geen typische bejaarde die al klagend over het weer achter de geraniums zit te wachten tot de dag, of zijn hele leven, om is. Vooral Evert is niet te beroerd om regelmatig kattenkwaad uit te halen. Daarbij vloeit de alcohol rijkelijk. En die andere oudjes, dat zijn vaak maar zeurende, kwijlende mensjes. Vooral door het einde van het boek (dat ik nu niet zal verklappen) kijk ik toch nog niet uit naar een leven in een verzorgingstehuis. Zo lang mogelijk gezond blijven heeft toch wel grote voordelen, heb ik van dit boek geleerd.
Hendrik Groen heeft een scherp observatievermogen en een goed gevoel voor humor. Hij weet zijn ervaringen ook nog eens op een prettig leesbare manier op papier te krijgen. Regelmatig heb ik om hem moeten lachen. Trieste momenten waren er ook. Die werden echter weer gerelativeerd door de positieve manier waarmee deze mensen met slecht nieuws omgaan. Zo heb ik Grietje, die dementerend is, nooit horen klagen. Echt fantastisch zoals zij daarmee omgaat.
Toen ik heb boek uit had, was ik erg benieuwd hoe het deze Hendrik Groen verder is vergaan. En jawel, ik vond een website waar hij sinds begin 2015 nog meer stukjes heeft gepubliceerd. Best modern, voor iemand van die leeftijd. Mocht Hendrik Groen besluiten nog een jaar een dagboek bij te houden, dan zal ik het graag weer lezen!
Meer informatie over Pogingen iets van het leven te maken
- Uitgeverij: Meulenhoff
- Verschijningsdatum: juni 2014
- Aantal pagina’s: 328
- Verkrijgbaar als: paperback, hardcover, ebook
- ISBN (paperback): 9789029089975
- ISBN (hardcover): 9789029090643
- ISBN (ebook): 9789402301663
Meer weten? Kijk eens op de website van de uitgever!
Heel leuk boek, erg geestig en vlot geschreven. Het is het dagboek gedurende een jaar van een man in een verzorgingstehuis. Ik hoop dat Hendrik nog heel lang mag leven en heel veel kan schrijven. Ik zal het met plezier lezen.En… als hij bezoek wil hou ik me aanbevolen.