De dinsdagvrouwen: zeven dagen zonder - Monika Peetz

In Zeven dagen zonder, het tweede deel van de serie De dinsdagvrouwen van Monika Peetz, gaan vijf vriendinnen een week detoxen op een oud kasteel. Wat een week ontspannen en ontgiften moet worden, wordt voor elk van de vijf een week waarin een serieus probleem het hoofd geboden moet worden. Ondanks dat is het een vrolijke roman over vriendschap en keuzes maken.

Zeven dagen zonder in het kort

De vijf vriendinnen noemen zich de dinsdagvrouwen omdat ze elke eerste dinsdag van de maand bij elkaar komen. Jaarlijks maken ze samen een uitstapje. Dit jaar komt Eva met een voorstel: ze wil naar kasteel Achenkirch in het Altmühltal. Daar kunnen ze deelnemen aan een vastenweek: een hele week geen vast voedsel. Eigenlijk gaat het Eva niet om het detoxen, maar om het vinden van haar vader. Ze heeft reden om aan te nemen dat ze hem in de omgeving van het kasteel zal vinden.

De andere vier vriendinnen stemmen in, maar elk start de week met haar eigen geheimen en problemen. Dat levert al gauw problemen op. Zo heeft Kiki een jonge baby en kan ze eigenlijk niet zonder man en kind. Ze heeft echter een slechte verhouding met haar schoonfamilie en die relatie komt tijdens de kuurweek nog verder onder druk te staan. Judith heeft een verhouding met de man van Caroline gehad. Caroline is eroverheen maar Judith nog niet. Caroline heeft op het moment ook last van liefdesperikelen. En dan is er nog Estelle, die alles goed voor elkaar heeft en alleen nog in dat ene dure pakje wil passen.

In het kasteel ontmoeten de vijf dinsdagvrouwen de andere gasten. Dat zijn allemaal aparte types. In de loop van de week leren ze elkaar echter steeds meer kennen en krijgen ze meer begrip voor elkaar. De vijf vriendinnen worden door de omstandigheden gedwongen elkaar steeds meer in vertrouwen te nemen, wat onverwachte gevolgen heeft voor elk van hen.

Mijn mening over Zeven dagen zonder

Zeven dagen zonder is vlot geschreven. Het leest lekker weg. Wel vond ik het moeilijk te bepalen vanuit welk perspectief het boek nu eigenlijk geschreven is. Elk van de vijf vriendinnen is afwisselend aan het woord. Dat wisselt elkaar soms zodanig af dat niet meer duidelijk is met wie we nu eigenlijk meekijken. En dan worden er af en toe nog opmerkingen gemaakt als ‘Ze vergiste zich. Niet voor het laatst die week’. Zo wordt gesuggereerd dat we met een alwetende verteller te maken hebben. Maar dat soort opmerkingen komt ook weer niet zo vaak voor dat het overtuigend is.

Er zijn vijf vriendinnen met elk hun problemen. Dat vind ik wel wat veel van het goede. In het begin leek het erop dat het verhaal zich zou concentreren op de zoektocht van Eva naar haar vader. In de loop van het boek begonnen de andere problemen echter een steeds meer overheersende rol te spelen. Daardoor vind ik het verhaal af en toe wat warrig overkomen. Ik had het leuker gevonden als er meer focus op één onderwerp was geweest.

Zeven dagen zonder is het tweede deel in een driedelige serie. Regelmatig wordt terugverwezen naar gebeurtenissen uit het verleden. Toch vind ik het boek goed te volgen zonder dat ik het eerste boek heb gelezen. Ik ben nu van de ene kant nieuwsgierig naar de gebeurtenissen in dat boek, maar aan de andere kant ben ik bang dat de afloop te voorspelbaar wordt, nu ik dit tweede deel al heb gelezen. Deel 1 zal ik dan ook waarschijnlijk niet meer gaan lezen, maar deel 3 misschien nog wel!