Muren van glas 1: De ontmoeting - Marique Maas

Muren van glas van Marique Maas is het Nederlandse antwoord op de Vijftig Tinten-trilogie. Marique Maas is een pseudoniem van Esther Verhoef. Onder deze naam verkent ze een nieuw genre: de erotische roman. In het eerste deel, De ontmoeting, maakt Nadine kennis met Daniel Holland, een succesvolle zakenman met een wat aparte smaak op seksueel gebied.

Muren van glas – De ontmoeting in het kort

Nadine de Jong runt samen met twee vrienden een cateringbedrijf. Ze is een onafhankelijke jonge vrouw met een leuk leven. Ze is vrijgezel en heeft een warme band met haar familie. Op een dag moet ze etenswaren afleveren op een beurs. Daar ontmoet ze Daniel Holland, directeur van Holland Design. Nadine is meteen van hem onder de indruk, al weet ze niet precies waarom. De vreugde is dan ook groot als hij haar meeneemt om te gaan lunchen.

Het blijft niet bij deze ene ontmoeting. Daniel zit er warmpjes bij en neemt Nadine mee naar luxe eetgelegenheden en hotels. Al snel weet Daniel Nadine dingen te laten doen die ze niet voor mogelijk had gehouden. Ze laat zich volledig door hem meeslepen en dreigt daarbij zichzelf kwijt te raken.

Nadine geniet met volle teugen maar begint zich ook af te vragen of ze haar leven wel wil laten bepalen door een man. Maar ja, het is wel een heel verslavende man…

Mijn mening over Muren van glas – De ontmoeting

Toen ik las dat achter de naam Marique Maas thrillerauteur Esther Verhoef schuilging, was mijn interesse voor de Muren van glas-reeks meteen gewekt. Ik heb de Vijftig tinten-trilogie met plezier gelezen, maar vooral bij het eerste deel ergerde ik me wel regelmatig aan de schrijfstijl. Daarnaast vond ik in die boeken de verhouding tussen de seksuele uitspattingen en de rest van het verhaal een beetje (erg) scheef. Een vergelijkbaar boek, maar dan geschreven door een schrijfster die zichzelf al bewezen heeft, moet dan wel beter zijn, leek me.

En Marique Maas heeft het waargemaakt. Er zijn zeker overeenkomsten met de boeken van EL James, maar de verschillen zorgen er juist voor dat het boek veel leuker is om te lezen. Tenzij je alleen maar geïnteresseerd bent in de seksscènes natuurlijk. Die zijn er namelijk veel minder in De ontmoeting.

De belangrijkste overeenkomsten in het verhaal zijn dat Daniel net als Christian Grey de volledige controle over de vrouw wil, weinig loslaat over zijn verleden en er een aparte smaak op nahoudt als het gaat om wat er allemaal in de slaapkamer (en daarbuiten) gebeurt. Overigens heeft Daniel Holland wel een andere smaak dan Christian Grey. Hij is wat dat betreft iets minder extreem, wat het makkelijker maakt om je in te leven.

Verder is Daniel Holland ook stinkend rijk en laat hij het geld flink rollen. Ook in zijn verleden zijn er vrouwen geweest waar hij Nadine niet veel over wil vertellen, waardoor Nadine van alles zelf probeert in te vullen. En ten slotte is voor Daniel het hebben van een normale relatie nieuw, net als voor Christian Grey.

Ik vind Muren van glas – De ontmoeting veel beter leesbaar dan de Vijftig tinten-boeken. Deels komt dat doordat de hoofdpersoon, Nadine, veel meer inhoud heeeft dan Anastasia Steele. Nadine heeft een eigen bedrijf en heeft eerdere vriendjes gehad. Ze is veel minder naïef. Ze is ook minder bezig met hoe haar haar zit en meer met de invulling van haar eigen leven. Daarnaast spelen de erotische scènes een kleinere rol. Ze zijn er voldoende en ze spetteren het boek uit, maar door de betere dosering komen ze een stuk geloofwaardiger over.

Net als Vijftig tinten is Muren van glas een trilogie en alle drie de delen zijn inmiddels verschenen. Deel 2, Harde grenzen, en deel 3, De bestemming, staan nu dus hoog op mijn leeslijst!